کزاز یک اختلال عصبی است که با افزایش تنش عضلانی و اسپاسم مشخص می شود. اما چگونه می توان از آن اجتناب کرد؟
به گزارش سلام آنلاین. کزاز یک اختلال عصبی است که با افزایش تنش عضلانی و بی حسی مشخص می شود. این بیماری در ابتدا با انقباضات دردناک عضلات جونده و گردن و سپس با انقباضات عضلات شکم خود را نشان می دهد. همچنین افتادگی فک و انقباض خاص صورت که به خنده معروف است از علائم خاص این بیماری در بزرگسالان است. لازم به ذکر است که گاهی اوقات این انقباضات منجر به آسیب های جدی مانند شکستگی دنده ها و ستون فقرات یا خفگی می شود و می تواند با محرک هایی مانند باد، حرکات ناگهانی، صداها و نور رخ دهد. دوره کمون کزاز بین 3 تا 21 روز است، اما بسته به شرایط خاص، وسعت و محل زخم می تواند از یک تا چند ماه متغیر باشد. متوسط دوره کمون کزاز 10 روز است.
عامل ایجاد کننده کزاز باکتری های گرم منفی است. اسپور آن در برابر شکافتن مقاوم است. اما با اتوکلاو (تجهیزات و وسایل آزمایشگاهی) از بین می رود. این باکتری به طور طبیعی در خاک و در دستگاه گوارش حیوانات مختلف زندگی می کند.
تشخیص کزاز نوزاد
تشخیص کزاز جنینی بالینی است و نیازی به تایید آزمایشگاهی ندارد. در تعریف موارد مشکوک به کزاز گفته می شود که هر موردی از مرگ نوزاد بین 3 تا 28 روزگی و علت مرگ نامعلوم است. از طرفی هر نوزادی که بر اثر کزاز فوت کرده باشد و مورد تحقیق قرار نگرفته باشد نیز مظنون محسوب می شود.
ضمناً در تعریف یک مورد خاص می گویند نوزادی که در دو روز اول زندگی می تواند به طور طبیعی شیر بخورد و گریه کند سالم است و بیماری از روز سوم شروع می شود تا بیست سالگی. روز هشتم با ناتوانی در مکیدن شیر و به دنبال آن سفتی و گرفتگی عضلات و در نهایت تشنج همراه است.
همچنین کزاز جنینی گزارش شده توسط پزشک یک مورد خاص محسوب می شود. همچنین لازم است افرادی که گزارش بیمارستان را بررسی می کنند، در طول بررسی گزارش سالانه بیمارستان، کزاز جنین را مدیریت کنند.
تشخیص کزاز بزرگسالان
در تعریف کلی به هر درد در جایی از بدن یا عفونت گوش که باز کردن دهان را مشکل می کند یا با سفتی گردن یا بدن همراه باشد کزاز نامیده می شود اما در تعریف استاندارد مشکل است باز کردن دهان یا بلعیدن یک گردن سفت دردناک است سفتی عضلات شکم و سایر عضلات در شرایط هوشیاری کامل، وجود زخم ویروسی یا سابقه آسیب در چند هفته گذشته را می توان کزاز در نظر گرفت. در موارد شدید، صورت بیمار با ابروهای بالا رفته، پشت خم شده و مچ ها به سمت قفسه سینه و پاها خم شده به نظر می رسد. تشنج در بیماران با نور، صدا، ارتباط و سایر محرک ها رخ می دهد و بیمار ممکن است تب داشته باشد. هوشیاری در این بیماری مختل نمی شود.
راه های پیشگیری از کزاز:
شناسایی زنان باردار از نظر سابقه واکسیناسیون کامل یا ناقص کزاز.
وضعیت ایمن سازی مادر باردار را بررسی کنید و آن را تکمیل کنید.
راهنمایی و پیگیری نحوه زایمان پاک.
راهنمایی و پیگیری برای ختنه بهداشتی نوزادان پسر.
ترمیم مناسب زخم.
مصونیت دائمی در برابر کزاز با تزریق سم کزاز به دست می آید. سه دوز واکسن کزاز به کودکان زیر هفت سال و دو دوز واکسن کزاز به بزرگسالان داده شد. اگرچه استفاده از آفت کش ها (واکسن ها) بدون در نظر گرفتن سن توصیه می شود، اما استفاده از آن برای زنان باردار، کارگرانی که در معرض خاک و فاضلاب هستند، یا حیوانات، سربازان، پلیس و سایرین در معرض آسیب های روانی مورد تاکید قرار می گیرد. ایمنی فعال تولید شده توسط واکسن باید با تکرار هر 10 سال یکبار حفظ شود. واکسیناسیون باید به افراد مبتلا به نقص ایمنی و HIV و همچنین افراد عادی داده شود.
اگر زن باردار قبلاً علیه کزاز واکسینه شده باشد، طبق برنامه ایمن سازی زنان باروری، نیازی به واکسینه شدن در این بارداری نیست. اما اگر هر یک از قرارهای واکسیناسیون او در دوران بارداری باشد، زن باردار می تواند واکسینه شود.
به گفته بخش پیشگیری از کزاز در مرکز کنترل بیماری های وزارت بهداشت، اگر سابقه واکسیناسیون کزاز در یک زن باردار منفی یا ناقص باشد، دوز دوز لازم است. واکسیناسیون دوم باید حداقل 15 روز پس از زایمان باشد. واکسیناسیون باید به محض تشکیل مدارک و تکمیل واکسیناسیون جمعیت تحت پوشش انجام شود. افرادی که سابقه واکسیناسیون ناقص دارند باید طبق سابقه قبلی و بر اساس برنامه ایمن سازی برای زنان 15 تا 49 ساله تکمیل شوند.
نحوه برخورد با زخم ها
اگر آسیب دیدید، لطفاً موارد زیر را رعایت کنید:
زخم را با آب نمک ساده بشویید.
زخم ها را از عفونت و بافت مرده پاک کنید.
فقدان بخیه در زخم های عفونی و مشکوک.
استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها
انتهای پیام/