قبل از نوشتن این مقاله باید یادآور شوم که یک عضو کوچک از این خانواده گرانقدر وکلا همیشه در مقابل بزرگان و همکاران محترم تنش دارد و از پایین به بالا به تواضع خود احترام نمی گذارد دست ها من به عضویت در کانون بزرگ وکلای دادگستری افتخار می کنم.
پس چه تقدیم به حضور شگفت انگیز شما پس از این سخنان این است که وکیل استاد بهمن کشاورز بزرگ و گرانقدری است معلمان نیز با درخواست شاگردانش موافقت کردند و دغدغه برآوردن آنها را داشتند.
وابستگی و عشق به این صنف و خانواده دوست داشتنی و وضعیت فعلی مهمترین دلیل نگرانی برای آینده و نسل آینده است به خصوص که همیشه از بزرگان و عزیزان شنیده ام که بعد از لرد کشاورز شخصیت بزرگتری برای صنف ندارد. یا به عبارت دیگر هیچ انجمن بزرگتری وجود ندارد.
بدون شک شما هم با من موافق هستید که این عبارت ظلم به تعدادی از پیشکسوتان دوست داشتنی است که برای یک نهاد نمایندگی قانونی زحمت کشیده اند.
همه ما اعتقاد راسخ داریم که استاد کشاورز که شایستگی وکالت را دارد و دارای ویژگی های بی بدیل خواهد بود شجاعت و مراقبت از آینده حرفه اش در اولویت است و همین دو مورد کافی است. واگیل را وادار به قدرت کنید و اعتبار نهادهای قانونی را افزایش دهید تا جایی که سازمان های دولتی در سوء استفاده و حمله با حضور آنها جرات کمتری داشته باشند اما در غیاب آنها و برای اینکه باید دست به دست هم دهیم و مدام بگوییم که انجمن صنفی نمی کند چه کنیم. خانه بزرگتری دارید اما مرکز بزرگتر می خواهد؟
با توجه به این پرسش ها چرا یک بار برای همیشه از خود نمی پرسیم وقتی استاد کشاورز به عنوان یک وکیل شایسته شناخته می شود راه بهمن کشاورز برای رهبری صنفی چیست؟
آیا از آموزه های معلم پیروی نکردید و از نقش وکیل در این مسیر الگوبرداری نکردید؟
در واقع وقت دست دادن است محل مناسبی برای بزرگان و جانبازان در نظر گرفته و از آنها بخواهیم وارد گود شوند و این میسر نمی شود مگر اینکه از آنها بخواهیم.
اولین و مهمترین قدم در تحقق چنین باورهایی این است که هر یک از ما به بزرگان حوزه انتخابیه خود مالیات می پردازیم.
بی تردید می توان نام و نشان جانبازانی را که در خانواده بزرگ تر وکلا جای می گیرند به هر حوزه انتخابیه سراسر کشور آورد و این مهم جز به خواست عرف و مصداق ما امکان پذیر نخواهد بود البته جانبازان عزیز با یک راه عالی برای بزرگ کردن آنها در کلاس درس مورد آزار و اذیت قرار نخواهند گرفت.
اگرچه کند است اما هنوز فرصتی برای بازسازی وجود دارد ما باید قدم جلو بگذاریم و از منیت برای خانواده و خانه مشترک خود دور شویم.
نکته: من در هر حوزه ای در سراسر کشور جانبازان عزیزی را می شناسم که مثلاً در این یادداشت می توان نام های بزرگی را ذکر کرد اما می ترسم نام آنها فراموش شود و شرمنده هستم.
وکیل – سیراس