سلام آنلاین/ خراسان رضوی دانشمندان دانشکده پزشکی جان هاپکینز در ایالات متحده که در حال بررسی نحوه عملکرد مغز در کاهش شنوایی ناشی از افزایش سن هستند، اخیراً دریافته‌اند که موش‌های مسن‌تر نسبت به موش‌های جوان‌تر توانایی کمتری دارند. برخی از سلول‌های مغزی را که در جذب صدای محیط فعال هستند، خاموش می‌کنند.
به گفته ارث، محققان بر این باورند که این ناتوانی فاز مبهمی از صدا ایجاد می‌کند و تمرکز مغز را روی صداهای خاصی مانند گفتار دشوار می‌کند و در عین حال صدای اطراف را فیلتر می‌کند.
اگرچه دانشمندان مدت‌هاست که کاهش شنوایی اجتناب‌ناپذیر مرتبط با افزایش سن را با تخریب سلول‌های مویی در گوش داخلی مرتبط می‌دانند، اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مغز نقش کلیدی در این بیماری ایفا می‌کند. بنابراین این نوع کم شنوایی قابل درمان است.
محققان فعالیت 8078 نورون را از قشر شنوایی 12 و 10 موش مسن ثبت کردند.
تجزیه و تحلیل نشان داد که در شرایط عادی و زمانی که مغز در حضور نویزهای محیطی به درستی کار می‌کند (زمانی که موش‌ها صدا را می‌شنوند)، برخی فعالیت‌های عصبی افزایش می‌یابد. در حالی که سایر نورون ها محدود هستند. با این حال، در موش‌های مسن‌تر فعالیت‌های عصبی بیشتری وجود داشت و نورون‌هایی که قرار بود در هنگام پخش صدا خاموش شوند و صدای اطرافشان وجود داشت، نمی‌توانستند این کار را انجام دهند.
علاوه بر این، در موش‌های مسن‌تر قبل از سیگنال شنوایی تا دو برابر بیشتر فعالیت عصبی وجود داشت که نشان می‌دهد مغز آنها می‌تواند به گونه‌ای رفتار کند که انگار صدا تولید می‌کنند. در حالی که نه
به گفته محققان، در حیوانات مسن‌تر، به نظر می‌رسد نویز محیطی فعالیت نورون‌ها را کاهش می‌دهد و توانایی آنها را در تشخیص صداهای فردی مختل می‌کند. خوشبختانه، به دلیل توانایی یادگیری انعطاف پذیر، می توان مغز پستانداران را برای مقابله با این اختلال شنوایی در سالمندان آموزش داد.
این بررسی در مجله Neuroscience منتشر شده است.
انتهای پیام/