عبدالرضا مجدی درباره ماندگاری موسیقی در سیستان و بلوچستان می گوید: قدمت این نوع موسیقی به حدود 4500 تا 4700 سال پیش برمی گردد و از فرهنگ جیرفت می آید.
به گزارش سلام آنلاین، پژوهشگران موسیقی می گویند فرهنگ شرق ایران شامل بخش هایی از پاکستان، کوراسان بزرگ و افغانستان است که قدمت آن به دوران مفرق می رسد. در شمال افغانستان، بخش‌هایی از تاجیکستان و بخش غربی شبه قاره هند، به فرهنگ باستانی می‌رسیم».
او گفت: «آثار تاریخی یافت شده در این مناطق نمونه هایی از موسیقی است. ما حتی در موزه استانبول یک دستگاه نجات سنگ نیز داریم. این قطعه از یک کشتی سنگی جدا شده و متعلق به کوهی باستانی در عراق است.
حال این سوال مطرح می شود که آیا کشتی غرق شده در دیالی عراق با مناطق سیستان و بلوچستان ایران کنونی در تماس است؟ پاسخ این است که این غذا نشان دهنده نوعی هنر بازی است. سه چنگ در جلو هستند و مشخصاً یک نوازنده سازهای کوبه ای و یک نوازنده ترومپت در پایان است و گروه در حال حرکت و راه رفتن هستند.»
وی این سبک موسیقی را به یکی از قدیمی ترین سبک های ایران باستان و بین النهرین تشبیه کرد و افزود: این موسیقی به صورت «پس زمینه» در معبد وجود دارد و نشان می دهد که یک گروه موسیقی سازمان یافته وجود داشته است.
به گفته محققان، این نوع موسیقی حدود 4500 تا 4700 سال قدمت دارد و از فرهنگ جیرفت می آید.
مجدی در تشریح نور اینجا، تقسیم بندی موسیقی نوین سیستان و بلوچستان را تشریح کرد و گفت: در این عرصه شاهد موسیقی، آیین ها، آیین های مردمی و صداهایی هستیم که با لباس متحدالشکل از گلو بیرون می آیند. موسیقی عزا نیز توسط زنان پخش می شود; همانطور که در بین بختیاری ها می بینیم.
فاروق رحمانی پژوهشگر موسیقی سیستان و بلوچستان نیز با اشاره به جغرافیای موسیقایی این منطقه گفت: بلوچ ها به کویت سرایت کرده اند و منطقه و جمعیت آنها بسیار زیاد است و موسیقی و فرهنگ بلوچستان ایران و پاکستان بسیار شبیه به هم هستند. و حتی زاهدان در شمال کشور نیز شباهت زیادی به هم دارد.سیستان و بلوچستان با شمال پاکستان پیوندهای فرهنگی و موسیقایی دارد.
رحمانی در عین حال به تشریح تفاوت‌های موسیقی و ژانر در چابهار و زاهدان پرداخت و گفت: در این منطقه لیکوها با جملات کوتاه‌تر و اصیل‌تر و ساده‌تر از مکران رایج‌تر است.
انتهای پیام/