یخ روی پنجره مثل نقش های ظریف یک هنرمند ناشناس خودش را پهن کرده بود و بخار نفس هایم روی شیشه تصویری محو از دنیای بیرون می ساخت. بیرون دانه های برف بی صدا و آرام فرود می آمدند و همه چیز را سفیدپوش می کردند. در آن سکوت برفی یک فکر وسوسه انگیز در ذهنم جوانه زد : سفر زمستانی. نه یک سفر معمولی به جایی گرم بلکه سفری به دل خودِ زمستان جایی که سرما فرمانروایی می کند و برف پادشاه است. این فکر مثل یک گلوله برفی کوچک شروع شد و در ذهنم غلتید و بزرگ تر شد تا جایی که دیگر نمی توانستم نادیده اش بگیرم. اما سفر در زمستان؟ آن هم برای منی که همیشه از سرما فراری بودم و نهایت ماجراجویی زمستانی ام رفتن تا سر کوچه برای خرید نان سنگک داغ بود؟
اولین واکنش طبیعی ترس بود. ترس از جاده های لغزنده ترس از سرمای استخوان سوز ترس از گیر افتادن در برف و بوران. اما زیر لایه ی این ترس ها یک هیجان قلقلک دهنده هم وجود داشت. تصور قدم زدن در جنگلی سفیدپوش نوشیدن چای داغ کنار آتش در یک کلبه ی دنج کوهستانی یا دیدن منظره ی شهری که زیر پتوی سنگین برف به خواب رفته آن قدر وسوسه انگیز بود که به ترسم غلبه کرد. این شد که تصمیم گرفتم دل به دریا یا بهتر بگویم دل به برف بزنم و برای اولین سفر جدی زمستانی ام آماده شوم. سفری که فهمیدم خودِ آمادگی برای سفر زمستانی بخش مهمی از ماجراجویی است.
گام اول : کجا برویم وقتی همه جا سرد است؟
انتخاب مقصد اولین چالش شیرین بود. ایران چهارفصل ما آن قدر تنوع دارد که حتی در زمستان هم گزینه های زیادی پیش رویتان می گذارد. آیا دلم هوای پیست اسکی و هیجان سر خوردن روی برف را می خواست؟ (پیست هایی مثل دیزین یا دربندسر گزینه های جذابی به نظر می رسیدند). یا شاید یک کلبه ی چوبی در دل جنگل های شمال که حالا ردای سفید به تن کرده بودند؟ (تصور جنگل های گیلان یا مازندران زیر برف رویایی بود). یا حتی سفر به شهرهای جنوبی که زمستانشان بهاری دل انگیز است؟ (مثل قشم کیش یا چابهار که هوای مطبوعی در این فصل دارند). گزینه ی دیگر سفر به شهرهای تاریخی مثل یزد یا اصفهان بود که در خلوتی زمستان جلوه ی دیگری داشتند. حتی کویر هم در زمستان لطف دیگری دارد؛ شب های سرد و پرستاره و روزهای معتدلش تجربه ای متفاوت است.
بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم و دیدن عکس های وسوسه انگیز مقاصد مختلف تصمیم گرفتم به منطقه ای کوهستانی با امکان اقامت در یک کلبه ی نسبتاً دنج بروم. جایی که هم بتوانم از سکوت و زیبایی برف لذت ببرم و هم دسترسی نسبتاً خوبی داشته باشم تا اگر خدای نکرده مشکلی پیش آمد خیلی دور از دسترس نباشم. انتخابم منطقه ای در دامنه های البرز بود؛ نه آن قدر بکر و دورافتاده که ترسناک باشد و نه آن قدر شلوغ که آرامش زمستانی اش را از دست داده باشد.
گام دوم : تجهیز هیولای چهارچرخ برای نبرد با یخ و برف
خب مقصد انتخاب شد. حالا نوبت به آماده کردن مرکب سفر یعنی ماشینم رسید. راستش را بخواهید ماشینم تا آن روز بیشتر نقش یک وسیله ی نقلیه شهری را داشت و تجربه ی جاده های برفی و یخبندان را نداشت. می دانستم که آماده سازی خودرو برای زمستان شوخی بردار نیست و ایمنی سفر تا حد زیادی به آن بستگی دارد.
- لاستیک ها پاهای استوار در برف : اولین و مهم ترین قدم بررسی لاستیک ها بود. آج لاستیک ها باید عمق مناسبی داشته باشد تا بتواند برف و یخ را چنگ بزند و از لیز خوردن جلوگیری کند. کارشناسان می گویند عمق آج نباید کمتر از ۴ میلی متر باشد. اگر در مناطق خیلی سردسیر زندگی می کنید یا قصد سفر به چنین مناطقی را دارید استفاده از لاستیک های زمستانی (معروف به لاستیک یخ شکن) بهترین گزینه است. این لاستیک ها با ترکیب مواد خاص و طراحی آج متفاوت چسبندگی بسیار بهتری در دمای پایین و روی سطوح لغزنده دارند. فشار باد لاستیک ها هم در هوای سرد کاهش پیدا می کند پس حتماً باید فشار باد تایرها را طبق توصیه ی سازنده خودرو تنظیم کرد.
- زنجیر چرخ ناجی لحظه های سخت : حتی با بهترین لاستیک های زمستانی همراه داشتن زنجیر چرخ ضروری است. ممکن است در شرایطی قرار بگیرید که بدون زنجیر چرخ حرکت غیرممکن یا بسیار خطرناک باشد. قبل از سفر حتماً نحوه ی بستن زنجیر چرخ را تمرین کنید. گیر افتادن در هوای سرد و برفی در حالی که نمی دانید چطور زنجیر چرخ ببندید اصلاً تجربه ی خوشایندی نیست!
- ضدیخ محافظ قلب تپنده خودرو : سیستم خنک کننده موتور و میزان ضدیخ آن باید حتماً بررسی شود. ضدیخ از یخ زدن مایع خنک کننده در دمای پایین جلوگیری می کند و از آسیب دیدن موتور و رادیاتور محافظت می کند. سطح و کیفیت ضدیخ باید چک شود و در صورت نیاز تعویض گردد.
- باتری منبع انرژی در سرما : هوای سرد می تواند عملکرد باتری خودرو را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. بررسی وضعیت باتری و اطمینان از سلامت و شارژ کافی آن از استارت نخوردن ماشین در یک صبح یخبندان جلوگیری می کند. اگر باتری قدیمی است (بیشتر از سه سال) بهتر است قبل از سفر آن را تست یا تعویض کنید.
- سیستم ترمز ضامن توقف ایمن : ترمزها در جاده های لغزنده نقش حیاتی دارند. لنت ها دیسک ها و سطح روغن ترمز باید به دقت بررسی شوند. نمک و رطوبت جاده های زمستانی می تواند باعث زنگ زدگی و کاهش کارایی سیستم ترمز شود.
- برف پاک کن ها و مایع شیشه شوی : دید کافی در رانندگی زمستانی حیاتی است. تیغه های برف پاک کن باید سالم باشند و شیشه را به خوبی تمیز کنند. مخزن مایع شیشه شوی باید با محلول ضدیخ پر شود تا در دمای پایین یخ نزند و بتوانید شیشه را تمیز نگه دارید.
- چراغ ها چشم های بینای خودرو : روزهای زمستان کوتاه ترند و دید در شرایط برفی و مه آلود کمتر است. از سالم بودن و تمیزی تمام چراغ های خودرو (چراغ های جلو عقب ترمز راهنما و مه شکن) اطمینان حاصل کنید.
- بخاری و سیستم تهویه : بخاری سالم نه تنها کابین را گرم نگه می دارد بلکه برای بخارزدایی شیشه ها نیز ضروری است. عملکرد صحیح بخاری و سیستم تهویه را قبل از سفر چک کنید.
- باک بنزین همیشه نیمه پر : سعی کنید در طول سفر باک بنزین را حداقل تا نیمه پر نگه دارید. این کار از یخ زدن احتمالی رطوبت در باک و سیستم سوخت رسانی جلوگیری می کند و همچنین در صورت گیر افتادن در ترافیک یا شرایط بد جوی سوخت کافی برای روشن نگه داشتن خودرو و استفاده از بخاری خواهید داشت.
- جعبه ابزار و تجهیزات اضطراری زمستانی : علاوه بر جعبه ابزار معمولی یک کیت اضطراری زمستانی در ماشین داشته باشید. این کیت می تواند شامل موارد زیر باشد :
- کابل اتصال باتری (کابل باتری به باتری) : برای مواقعی که باتری خالی می شود.
- چراغ قوه (با باتری اضافه) : ضروری برای شب یا دید کم.
- مثلث خطر و جلیقه شبرنگ : برای هشدار به دیگر رانندگان در صورت توقف اضطراری.
- جعبه کمک های اولیه : همیشه لازم است.
- بیل کوچک تاشو : برای کندن برف از دور چرخ ها در صورت گیر افتادن.
- کمی شن یا خاک گربه : برای ریختن زیر چرخ ها جهت افزایش اصطکاک روی یخ یا برف فشرده.
- طناب بکسل : شاید نیاز به کمک داشته باشید یا بتوانید به دیگران کمک کنید.
- شارژر فندکی یا پاوربانک : برای شارژ نگه داشتن گوشی.
- پتوی گرم یا کیسه خواب کوچک : برای گرم ماندن در صورت خرابی بخاری یا توقف طولانی.
- مقداری آب و خوراکی های خشک و پرانرژی (مثل آجیل شکلات بیسکویت) : برای مواقع اضطراری.
- دستکش کار و لباس گرم اضافه : برای مواقعی که مجبورید در سرما از ماشین پیاده شوید.
انجام همه ی این بررسی ها و آماده سازی ها کمی زمان بر بود اما حس اطمینان خاطری که بعد از آن پیدا کردم به تمام زحمتش می ارزید. حالا ماشینم آماده ی رویارویی با چالش های زمستان بود.
گام سوم : چمدان بندی برای قطب شمال (یا چیزی شبیه آن!)
حالا نوبت به جمع کردن وسایل شخصی رسید. شعار اصلی در بستن چمدان برای سفر زمستانی “لایه پوشی“ است. پوشیدن چند لایه ی لباس نازک تر بسیار مؤثرتر از پوشیدن یک لباس خیلی ضخیم است. لایه های هوا بین لباس ها به عنوان عایق عمل می کنند و همچنین این امکان را به شما می دهند که با توجه به تغییر دما یا فعالیت بدنی لایه ها را کم یا زیاد کنید.
لیست وسایل ضروری پوشیدنی من شامل این موارد بود :
- لایه های پایه (Base Layers) : این لایه ها که مستقیم با پوست در تماس هستند باید رطوبت گیر (Wicking) باشند یعنی عرق را از بدن دور کنند تا خیس نمانید و احساس سرما نکنید. بهترین جنس ها برای لایه ی پایه پشم مرینوس (Merino Wool) یا الیاف مصنوعی مثل پلی پروپیلن هستند. از پوشیدن لباس های پنبه ای به عنوان لایه ی پایه خودداری کنید چون رطوبت را نگه می دارند و باعث می شوند سریع تر سردتان شود. چند دست زیرپوش گرم و جوراب پشمی یا حرارتی حتماً بردارید.
- لایه های میانی (Mid Layers) : این لایه وظیفه ی عایق بندی و حفظ گرما را بر عهده دارد. پلیورهای پشمی فلیس (Fleece) یا کاپشن های پلار گزینه های خوبی هستند. وزن کم و گرمای زیاد از ویژگی های مهم این لایه است.
- لایه ی بیرونی (Outer Layer) : این لایه باید ضد آب (Waterproof) و ضد باد (Windproof) باشد تا از شما در برابر برف باران و باد محافظت کند. یک کاپشن زمستانی خوب با عایق مناسب (مثل پَر یا الیاف مصنوعی) و یک شلوار ضد آب یا بادگیر ضروری است. قابلیت تنفس (Breathability) هم مهم است تا رطوبت بدن بتواند خارج شود.
- کفش مناسب : بوت های زمستانی ضد آب و عایق بندی شده با کفه ی مناسب برای جلوگیری از لیز خوردن حیاتی هستند. کفش باید کمی بزرگ تر باشد تا بتوانید جوراب ضخیم بپوشید و انگشتان پایتان فضای کافی برای حرکت داشته باشند (تنگی کفش باعث سرد شدن پا می شود). همراه داشتن یک جفت کفش راحتی برای داخل اقامتگاه هم فکر خوبی است.
- اکسسوری های گرم کننده :
- کلاه پشمی یا بافتنی : بخش زیادی از گرمای بدن از سر خارج می شود پس پوشاندن سر ضروری است. کلاهی که گوش ها را هم بپوشاند بهتر است.
- شال گردن یا باف (Neck Gaiter) : برای محافظت از گردن و صورت در برابر سرما و باد.
- دستکش : دستکش های دولایه (یک لایه ی نازک داخلی و یک لایه ی ضخیم و ضد آب بیرونی) یا دستکش های اسکی بهترین گزینه هستند. همراه داشتن یک جفت دستکش اضافه هم فکر خوبی است چون دستکش ها ممکن است خیس شوند.
- جوراب گرم : چند جفت جوراب پشمی یا حرارتی ضخیم و بلند بردارید. جوراب های خیس دشمن پاهای گرم هستند پس امکان تعویض جوراب را داشته باشید.
- عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب : بله درست خواندید! انعکاس نور خورشید از روی برف می تواند بسیار شدید و آزاردهنده باشد و به چشم ها آسیب بزند. عینک آفتابی مناسب (ترجیحاً با محافظ UV) ضروری است. همچنین اشعه UV خورشید در زمستان هم وجود دارد و می تواند باعث آفتاب سوختگی شود به خصوص در ارتفاعات. پس کرم ضد آفتاب و بالم لب ضد آفتاب را فراموش نکنید.
- سایر وسایل :
- لوازم بهداشتی شخصی : شامل کرم مرطوب کننده برای جلوگیری از خشکی پوست در هوای سرد.
- داروهای شخصی و جعبه کمک های اولیه کوچک.
- فلاسک یا قمقمه ی خوب : برای همراه داشتن نوشیدنی گرم (چای قهوه شکلات داغ). نوشیدن مایعات گرم به حفظ دمای بدن کمک می کند.
- پاوربانک : باتری گوشی ها در سرما زودتر خالی می شود.
- چراغ پیشانی (Headlamp) : برای مواقعی که هوا زود تاریک می شود یا نیاز به استفاده از دو دست دارید.
- کتاب بازی یا سرگرمی : برای شب های طولانی زمستان در اقامتگاه.
- دوربین : برای ثبت خاطرات زیبای زمستانی.
بستن چمدان با این همه لباس گرم و حجیم خودش یک هنر بود! استفاده از کیسه های وکیوم برای کم کردن حجم لباس ها می تواند کمک کننده باشد. سعی کردم لباس هایی را انتخاب کنم که سبک باشند و بتوان آن ها را به صورت لایه لایه پوشید.
گام چهارم : دل به جاده زدن با احتیاط
بالاخره روز سفر رسید. هوا آفتابی بود اما سوز سردی می آمد که خبر از زمستانی بودن هوا می داد. با چک کردن دوباره ی وضعیت آب و هوا و جاده ها (از طریق سایت ها و اپلیکیشن های هواشناسی و راهداری) راه افتادم. رانندگی در زمستان به خصوص در جاده های کوهستانی نیازمند صبر حوصله و احتیاط مضاعف است.
چند نکته ی کلیدی که در طول رانندگی رعایت کردم :
- کاهش سرعت : مهم ترین اصل رانندگی با سرعت مطمئنه است. سرعت مجاز برای جاده های خشک است در شرایط برفی و یخبندان باید بسیار آهسته تر رانندگی کرد.
- افزایش فاصله : فاصله ی خود را با خودروی جلویی به مراتب بیشتر از حد معمول (حداقل ۵ تا ۶ ثانیه یا بیشتر) حفظ کنید. ترمز کردن روی یخ و برف به مسافت بیشتری نیاز دارد.
- حرکات نرم و آهسته : از ترمز گرفتن ناگهانی شتاب گیری سریع و پیچیدن های تند جداً خودداری کنید. تمام حرکات فرمان گاز و ترمز باید نرم و تدریجی باشد. انگار یک لیوان آب داغ روی داشبورد دارید که نباید بریزد!
- شناخت ترمزها : بدانید خودروی شما ترمز ABS دارد یا نه و چگونه عمل می کند. ترمز ABS از قفل شدن چرخ ها جلوگیری می کند اما به معنی کاهش مسافت ترمز روی یخ نیست.
- پرهیز از توقف در سربالایی : سعی کنید قبل از رسیدن به سربالایی های لغزنده کمی شتاب بگیرید (با احتیاط) و از توقف در وسط سربالایی خودداری کنید چون شروع حرکت دوباره می تواند بسیار دشوار باشد.
- توجه به یخ سیاه (Black Ice) : یخ سیاه لایه ی نازک و شفافی از یخ است که روی سطح جاده تشکیل می شود و به سختی دیده می شود. معمولاً در سایه ها روی پل ها و روگذرها زودتر تشکیل می شود. با احتیاط مضاعف از این نقاط عبور کنید.
- استفاده نکردن از کروز کنترل : در جاده های لغزنده هرگز از کروز کنترل استفاده نکنید. باید کنترل کامل سرعت را خودتان در دست داشته باشید.
- حواس جمع بودن : تمام حواستان به رانندگی سطح جاده و رفتار سایر رانندگان باشد. از عواملی که حواستان را پرت می کند (مثل موبایل) دوری کنید.
- آمادگی برای لغزش : اگر خودرو شروع به لغزیدن کرد خونسردی خود را حفظ کنید. پایتان را از روی گاز و ترمز بردارید و به آرامی فرمان را در جهتی که می خواهید خودرو حرکت کند بچرخانید (نه در جهت مخالف لغزش).
- اطلاع رسانی : قبل از حرکت و در طول مسیر (در صورت امکان) خانواده یا دوستانتان را از مسیر حرکت و زمان تقریبی رسیدنتان مطلع کنید.
رانندگی در جاده ی برفی تجربه ی متفاوتی بود. سکوت دلنشینی که با صدای نرم حرکت لاستیک ها روی برف همراه می شد آرامش بخش بود. مناظر اطراف سفید و بکر چشم نواز بودند. البته لحظات پراسترسی هم وجود داشت مثل عبور از پیچ های تند یا دیدن خودروهایی که کنار جاده متوقف شده بودند. اما با رعایت احتیاط و تمرکز مسیر را با موفقیت طی کردم.
رسیدن به بهشت برفی و لذت های زمستانی
بالاخره به ویلایی که اجاره کرده بودم رسیدم. دودکش بخاری هیزمی اش دودی سفید را به آسمان آبی می فرستاد و نوید گرمایی دلپذیر را می داد درست همون چیزی که در سایت جاباما زده بود. پیاده شدن از ماشین و فرو رفتن پاها در برف نرم و پودری حس فوق العاده ای داشت. هوای پاک و سرد کوهستان ریه هایم را پر کرد.
روزهای بعد پر بود از تجربه های ناب زمستانی :
- پیاده روی در سکوت جنگل برفی : قدم زدن بین درختانی که شاخه هایشان زیر سنگینی برف خم شده بود و تنها صدا صدای فشردن برف زیر پاهایم بود مرا به دنیای دیگری برد.
- نوشیدن چای داغ کنار بخاری هیزمی : تماشای رقص شعله های آتش و گرم شدن با یک لیوان چای داغ در حالی که بیرون برف می بارید لذتی وصف ناشدنی داشت.
- عکاسی از مناظر بکر : هر گوشه و کناری سوژه ای بی نظیر برای عکاسی بود؛ قندیل های یخی آویزان از سقف ها ردپای حیوانات روی برف و بازی نور خورشید روی بلورهای برف.
- آشنایی با آرامش زمستان : دور از هیاهوی شهر زمستان فرصتی برای آرامش تفکر و بازیافتن انرژی بود. شب های طولانی و آرام فرصتی برای کتاب خواندن یا فقط نشستن و گوش دادن به سکوت بود.
البته چالش هایی هم وجود داشت؛ سرمای هوا گاهی اذیت می کرد راه رفتن در برف عمیق خسته کننده بود و یک بار هم برای چند ساعت برق رفت! اما همین چالش ها هم بخشی از ماجراجویی بود و باعث شد بیشتر قدر امکانات و گرمای کلبه را بدانم.
درس هایی از دل برف و سرما
این سفر زمستانی فقط یک تفریح نبود بلکه تجربه ای آموزنده بود. فهمیدم که :
- آمادگی کلید موفقیت (و زنده ماندن!) است : بدون برنامه ریزی دقیق و تجهیزات مناسب سفر زمستانی می تواند خطرناک باشد.
- احترام به طبیعت : شرایط جوی در زمستان می تواند به سرعت تغییر کند. باید همیشه هوشیار بود و به هشدارهای طبیعت توجه کرد.
- لذت در سادگی است : گرمای یک فنجان چای صدای سوختن چوب در بخاری و تماشای بارش برف می توانند لذت بخش ترین لحظات را بسازند.
- سرما آن قدرها هم ترسناک نیست : با لباس و تجهیزات مناسب می توان از سرما هم لذت برد و زیبایی های منحصربه فرد زمستان را کشف کرد.
نتیجه گیری : آغوش باز به سوی زمستان
وقتی داشتم کلبه را ترک می کردم و به سمت خانه راه می افتادم دیگر آن آدم سابق نبودم. ترسم از سرما ریخته بود و جای آن را احترامی عمیق به قدرت و زیبایی زمستان گرفته بود. این سفر به من نشان داد که هر فصلی جذابیت های خاص خودش را دارد و نباید خودمان را از تجربه ی آن ها محروم کنیم.
آمادگی برای سفر زمستانی شاید کمی بیشتر از سفرهای دیگر زمان و دقت بخواهد اما پاداشی که در انتظار شماست – دیدن مناظر بکر تجربه ی آرامشی عمیق و ماجراجویی در دل سرما – ارزش تمام این تلاش ها را دارد. پس اگر شما هم مثل من کمی از سرما واهمه دارید پیشنهاد می کنم یک بار دلتان را به دریا (یا برف!) بزنید خوب آماده شوید و جادوی سفر زمستانی را تجربه کنید. شاید شما هم مثل من عاشق سکوت برفی و گرمای یک کلبه ی دنج در دل زمستان شوید.
پرسش و پاسخ های دوستانه درباره سفر زمستانی
۱. من خیلی سرمایی ام واقعاً می توانم از سفر زمستانی لذت ببرم؟
کاملاً! من هم مثل شما بودم. نکته ی کلیدی این است که درست لباس بپوشید. قانون لایه پوشی را جدی بگیرید (لایه ی پایه رطوبت گیر لایه ی میانی عایق لایه ی بیرونی ضدآب و باد). با کلاه دستکش و جوراب خوب بدن شما گرم می ماند. وقتی احساس گرما و راحتی کنید می توانید از زیبایی های اطراف و فعالیت های زمستانی لذت ببرید. یک فلاسک نوشیدنی گرم هم معجزه می کند! امتحانش کنید شاید نظرتان عوض شد.
۲. رانندگی در جاده های برفی خیلی خطرناک نیست؟ چطور ایمن برانیم؟
رانندگی در زمستان نیازمند احتیاط بیشتری است اما با رعایت نکات ایمنی می توان آن را مدیریت کرد. آماده سازی خودرو (لاستیک مناسب زنجیر چرخ ضدیخ و…) حیاتی است. در طول رانندگی هم سرعتتان را کم کنید فاصله ی بیشتری با ماشین جلویی بگیرید و از حرکات ناگهانی (ترمز گاز فرمان) پرهیز کنید. قبل از سفر حتماً وضعیت جاده و هوا را چک کنید و اگر شرایط خیلی بد بود سفر را به تعویق بیندازید. یادتان باشد آرامش و احتیاط بهترین همراه شما در جاده های زمستانی هستند.
۳. چه وسایل خیلی ضروری ای هست که حتماً باید در سفر زمستانی همراهم باشد و شاید فراموش کنم؟
علاوه بر لباس گرم و تجهیزات ماشین چند مورد هست که شاید کمتر به چشم بیایند ولی خیلی کاربردی اند :
- پاوربانک قوی : باتری گوشی در سرما زودتر خالی می شود.
- کرم مرطوب کننده و بالم لب : هوای سرد پوست را خشک می کند.
- عینک آفتابی : انعکاس نور از برف شدید است.
- چراغ پیشانی (Headlamp) : برای مواقع تاریکی هوا یا نیاز به دست آزاد.
- یک پتوی کوچک یا کیسه خواب اضطراری : برای داخل ماشین محض احتیاط.
- مقداری خوراکی خشک و آب : ممکن است جایی گیر بیفتید.
این ها شاید کوچک به نظر برسند اما در شرایط خاص خیلی به کار می آیند!