در این رابطه، «نانولوله‌های کربنی» (نانولوله‌های کربنی پیاز / CNO) از این قاعده مستثنی نیستند. این مواد که برای اولین بار در دهه 1980 معرفی شدند، نانوساختارهایی با پوسته غلیظی از فولرن ها هستند که ویژگی های جذابی مانند مساحت سطح بالا و هدایت حرارتی و الکتریکی بالا را نشان می دهند.
در همین حال، یک روش ساده برای تولید نانو پیاز مبتنی بر کربن دارای اشکالات جدی است، اما اکنون در مطالعه جدیدی که در مجله “شیمی سبز” منتشر شده است، دانشمندان موسسه فناوری ناگویا در ژاپن راهی ساده و مناسب را پیدا کردند. برای تبدیل ضایعات ماهی به نانولوله های کربنی با کیفیت بالا.
در این روش با دگرگونی شیمیایی ناشی از میکرو پیرولیز، ضایعات ماهی در عرض چند ثانیه به روش سنتز به نانولوله های کربنی تبدیل می شود.
این روش سنتز همچنین سازگار با محیط زیست است و راهی مستقیم برای تبدیل ضایعات ماهی به مواد مفید فراهم می کند. تیم تحقیقاتی معتقد است که کار آنها به دستیابی به برخی از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد کمک خواهد کرد.
علاوه بر این، اگر این نانویون های کربنی وارد نسل بعدی لامپ های LED و صفحه نمایش های QLED شوند، هزینه های تولید آنها کاهش می یابد.
46