سلام آنلاین/ خراسان رضوی بیماری پارکینسون ممکن است بیشتر به دلیل علائم مربوط به حرکت، به ویژه لرزش و سفتی شناخته شود، اما نشان داده شده است که از تولید صدا جلوگیری می کند و به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون صدایی صاف و یکنواخت می دهد. تحقیقات نشان داده است که این علائم اغلب زودتر از زمانی که بیماری پیشرفت می کند، گاهی اوقات چندین دهه قبل از علائم مرتبط با حرکت ظاهر می شود.
یک مطالعه جدید توسط دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه آریزونا در ایالات متحده نشان می دهد که ژن های خاصی که معمولاً با بیماری پارکینسون مرتبط هستند ممکن است پشت این مشکلات مربوط به صدا باشند. یافته هایی که می تواند به تشخیص و درمان بیماری پارکینسون کمک کند
این مطالعه در آزمایشگاه جولی ای میلر، استادیار عصب شناسی و گفتار و شنوایی در دانشکده علوم انجام شد.
میلر گفت: “ما در اینجا شکاف بزرگی داریم، نمی دانیم این بیماری چگونه بر قسمت هایی از مغز تأثیر می گذارد تا صدا تولید کند، و این واقعاً فرصتی برای مداخله و درمان زودهنگام است. بهتر است.”
برای آزمایش همبستگی بین جهش‌ها و ژن‌های مرتبط با آلفا سینوکولین پارکینسون، محققان به سراغ گورخر، پرنده استرالیایی آوازخوان رفتند.
Cesar E. Medina، محقق اصلی این مطالعه، می‌گوید که پرندگان به دلایلی الگوهای خوبی برای گفتار و صدای انسان هستند. غازهای جوان آوازهای خود را از نرهای بزرگتر شبیه پدرانشان یاد می گیرند به همان روشی که نوزادان با گوش دادن به صحبت های والدین خود صحبت می کنند. بخش فنچ مغز که با گفتار و زبان سروکار دارد، به همان شکلی که همتای آن در مغز انسان است، سازماندهی شده است.
این شباهت ها در رفتار تشریحی و ژنتیکی به ما اجازه می دهد تا از گورخرها به عنوان الگو برای گفتار و صدای انسان استفاده کنیم.
محققان برای اینکه بفهمند آلفا سینوکلئین چگونه بر تولید آواز در پرندگان تأثیر می گذارد، ابتدا آهنگ های آنها را ضبط کردند و سپس نسخه های ژنتیکی را به برخی از پرندگان معرفی کردند. سایر پرندگان مهندسی ژنتیکی نشده بودند تا محققان بتوانند نتایج را با هم مقایسه کنند. تمام آوازهای پرندگان بلافاصله پس از معرفی ژن، سپس یک، دو و سه ماه بعد دوباره ضبط شدند.
محققان از نرم افزار کامپیوتری برای تجزیه و تحلیل و مقایسه ویژگی های صوتی آهنگ ها در طول زمان، مطالعه حجم، دامنه و مدت آهنگ ها برای تعیین علل و زمان تغییرات در تولید پرندگان استفاده کردند.
یافته های اولیه نشان می دهد که آلفا سینوکلئین بر تولید موسیقی تأثیر می گذارد. پرندگان دارای این ژن کمتر از دو ماه و سه ماه پس از دریافت ژن آواز می خوانند. صدا نیز نرمتر و کوتاهتر است که شبیه صدایی است که در بیماریهای انسان دیده می شود.
میلر گفت: «برای تعیین اینکه آیا تأثیرات گفتار با تغییرات در مغز مرتبط است یا خیر، محققان بخشی از مغز به نام X-zone را پیدا کردند. آنها سطوح بالایی از پروتئین آلفا سینوکلئین را در ناحیه X یافتند، که به تعیین اینکه آیا این ژن واقعاً باعث ایجاد تغییر در مغز می شود که منجر به تغییر در تولید صدا می شود، کمک می کند.
وی افزود که این ارتباط در تحقیقات قبلی پارکینسون پیش بینی شده بود، اما نمی توان آن را رد کرد.
میلر گفت: «گام بعدی این است که بفهمیم این یافته‌ها چگونه بر داده‌های انسانی اعمال می‌شود که می‌تواند پاسخ بیشتری به تشخیص و درمان بهتر بیماری پارکینسون بدهد. مدت‌ها قبل از اینکه بیمار علائم مرتبط با حرکت را داشته باشد، متخصص مغز و اعصاب را نگه دارید.
میلر گفت، هدف بلندمدت میلر همکاری با محققان و سایر شرکت های خصوصی برای تولید داروهایی است که آلفا سینوکلئین و سایر ژن های مرتبط با پارکینسون را هدف قرار می دهند.
مدینه گفت: “انجام این کار به این معنی است که می توانیم پیشرفت بیماری پارکینسون را قبل از اینکه به مانعی جدی برای کیفیت زندگی بیمار تبدیل شود، متوقف کنیم.”
نتایج این تحقیق در مجله علمی PLOS ONE منتشر شده است.
انتهای پیام/