به این ترتیب مشخص می شود که فعالیت های این وزارت چقدر گسترده و گسترده است و شرح دقیق وظایف آن مستلزم بررسی ساختار پیچیده است. ابتدا باید توجه داشت که وزارت صنعت، معدن و تجارت به طور همزمان موضوعات، چالش ها و اهداف بخش هایی مانند صنعت، معدن و تجارت را در دستور کار قرار دهد. اما در واقع، هر بخش مانند یک وزارتخانه مستقل عمل می کند.
یکی از کارهای خوب وزیر فعلی صلح ایجاد برخی تغییرات ساختاری و شفاف سازی جزئیات مهم فعالیت ها در این حوزه است. مروری بر بخش تجاری، فعالیت ها و شرایط موجود در این بخش را نشان می دهد. به عنوان مثال در زمینه روابط تجاری خارجی باید دقیقاً تعریف کنیم که روابط ما با بیش از 180 کشور جهان چگونه باید تعریف شود.
چگونه به توافقات منطقه ای و تجاری وارد شویم؟ عضویت ما در معاهداتی مانند اکو، اوراسیا و شانگهای چگونه باید هدف قرار گیرد؟ نحوه استفاده از ظرفیت و چگونگی ایجاد رابطه بین امنیت ملی و توسعه تجارت. قانون صادرات و واردات علاوه بر منافع اقتصادی، تولیدکنندگان بی‌تأثیر و نیازهای داخلی جامعه چگونه باید باشد به طور کامل توضیح داده شده است. مشاوران کسب و کار ما چگونه کار می کنند؟ و ….
با توجه به تجربه خارجی هم باید به این قضیه نگاه کنیم. مثلا کشوری مانند ژاپن در یک ساختمان وزارتخانه های اقتصاد زیادی دارد اما کشورهای دیگر به وزارتخانه های بازرگانی خود اهمیت ویژه ای می دهند. باید بپرسیم که آیا اقتصاد ما از کشورهایی مانند چین، هند و آمریکا که تصمیم به حذف وزارت بازرگانی در آنها گرفتیم، تأثیرگذارتر است؟
از سوی دیگر، امروز دولت ایران مالک شرکت ها است و بخش قابل توجهی از اقتصاد را در اختیار این شرکت ها قرار می دهد. نمی توان وضعیت اقتصادی و تجاری ایران را با کشورهایی که دولت فقط وظیفه کنترل و کنترل آن را بر عهده دارد، مقایسه کرد. آنجا دولت وارد قوه مجریه نمی شود.
* رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق
* منتشر شده در سایت الف / چهارشنبه 5 مرداد 1401