راهنمای خرید انواع گیوه اسرین کالا برای زنان و مردان
کفش از اختراعات مهمی است که بشر انجام داده و درگذشته کشور خودمان نوعی کفش را با دست می‌بافتند که به آن گیوه می‌گویند. یکی از محبوب‌ترین صنایع‌دستی ایران هم گیوه بوده و از تنوع زیادی هم برخوردار است. این کفش به‌خاطر سبکی و راحتی و نرم بودنش برای فصل تابستان بسیار مناسب است چرا که هوا در آن گردش پیدا می‌کند و از عرق کردن پاها جلوگیری کرده و دیگر بوی نامطبوع به خود نخواهد گرفت. ما قبلا در مورد مفصل صحبت کرده اسیم.
متأسفانه با ظهور دنیای مدرن محصولات دست‌ساز جای خود را به لوازم و کالاهای لوکس دادند. همین امر باعث ازبین‌رفتن آداب‌ورسوم سنتی و فراموشی صنایع‌دستی شد. اما در میان این تحولات در برخی مناطق کشورمان هنوز هم به بسیاری از سنت‌ها احترام گذاشته می‌شود و مردم در چنین مناطقی سعی بر حفظ آن کرده‌اند.
دراین‌بین پوشیدن گیوه همچنان به‌صورت دست‌بافت در اختیار علاقه‌مندان به محصول قرار می‌گیرد و طرفداران خاص خود را دارد که در ادامه به راهنمای خرید انواع گیوه اسرین کالا برای زنان و مردان خواهیم پرداخت.
گیوه چیست؟
گیوه یکی از پاپوش‌های بسیار خنک و سبک بوده که برای فصل تابستان مناسب است. این کفش تمام مراحل ساخت آن با دست انجام می‌شود. رویه آن از جنس نخ پنبه و نخ ابریشم و قسمت زیری آن نیز از جنس لته، چرم و لاستیک است. گیوه از جمله صنایع‌دستی کردستان، کرمانشاه، ایلام، زنجان، قزوین و همدان بوده و اصیل‌ترین نوع آن کلاش در مناطق کردنشین کاربردهای زیادی دارد. قدمت کلاش به دوران صفویه برمی‌گردد.
طراحی گیوه برای زنان و مردان از نظر شکل و اندازه باهم متفاوت است که گیوه زنان این روزها ترند شده و بسیاری در فصل بهار و تابستان از آن استفاده می‌کنند. گیوه‌ها قابل شستشو هستند. به‌خاطر وجود منافذ در بین بافت‌های رویی هوا به‌خوبی در آن جریان پیدا می‌کند و پاها تعریق نخواهد کرد و همین امر باعث جلوگیری از بوی بد پا خواهد شد. قسمت زیری کلاش با توسط دستان قدرتمند مردان ساخته شود و قسمت رویی آن توسط ظرافت زنانه بافته می‌شود.
از قدمت این پاپوش سنتی اطلاعاتی زیادی در دسترس نیست. اما سبک و بادوام بودن برای پیاده‌روی و عبور از مسیرهای دشوار و طولانی نشان از قدمت زیاد گیوه دارد. برای ساخت این کفش داستان‌ها و افسانه‌های زیادی وجود داشته که طبق این افسانه‌ها نام آن از یک شخصیت افسانه‌ای در شاهنامه به اسم “گیو” گرفته شده است.
گیوه که الهام گرفته از گیو پسر گودرز بوده و او این کفش را در سرزمین توران ساخته است. بر اساس این داستان چون گیو در جستجوی سیاوش و مادرش فرنگیس مجبور به طی مسافت‌های طولانی بوده تصمیم به ساخت چنین کفشی گرفت. این گیوه در طول قرن‌ها شکل و استایل خود را تغییر داده است.
اگرچه هیچ شواهدی برای اینکه این گیوه از چه مواد و متریالی ساخته شده در دسترس نیست و هنوز هم اثبات نشده تولید گیوه دقیقاً چگونه و از کجا انجام شده است. در بسیاری از مناطق ایران این نوع کفش طرفداران زیادی دارد.
در زمان‌های گذشته مردم عادی گیوه را به‌خاطر سبکی و راحتی آن می‌پوشیدند. به همین خاطر بر اساس نوع بافت و مواد استفاده شده در آن به انواع مختلفی تقسیم‌بندی می‌شود که در این بخش به آنها اشاره می‌کنیم.
گیوه کلاش یا همان گیوه کردی همان‌طور که از نامش پیداست مربوط به مناطق کردنشین است. در زبان لکی کلاش به معنی کفش بوده و گیوه‌های که در این مناطق ساخته می‌شوند از پشم و پارچه‌های مقاوم و بسیار ضخیم است. این نوع گیوه مردان انعطاف‌پذیری بالایی داشته و برای مناطق کوهستانی این دیار بسیار مناسب خواهد بود.
این کفش به این دلیل نام‌گذاری شده که از یک نوع پارچه قدیمی تولید می‌شود و در زمان‌های قدیم به آن لاته می‌گفتند. امروزه این گیوه را با پارچه‌های قدیمی کرباس می‌سازند.
شکل ظاهری این گیوه به کفش‌های امروزی شباهت زیادی داشته و برای ساخت زیره آن هیچ‌وقت از پلاستیک استفاده نمی‌شود و تنها از چرم طبیعی در آن استفاده می‌شود. بیشتر مردم شهرنشین از این نوع کفش می‌پوشند به همین خاطر در فرهنگ عامیانه به آن گیوه شهری می‌گویند.
هریک از مدل‌های بالا را این نوع گیوه شامل خواهد شد. افرادی که به‌خاطر محکومیت در زندان هستند برای اینکه بیکار نباشند کسب‌وکاری را به آنها نشان می‌دهند. با این کار شاید بعد از پایان محکومیت خود بتوانند یک شغل جدید را برای خود ایجاد کنند. گیوه‌های که این زندانیان می‌بافند به گیوه زندان بافت معروف است.
گیوه ملکی یکی از گران‌ترین مدل گیوه بوده که به‌خاطر کیفیت بالای آن است. این مدل با داشتن پنجه تیز دارای رویه بزرگ‌تری بوده و برای قسمت زیری آن از چرم و کتان استفاده می‌کنند. به قسمت پشتی گیوه ملکی یک‌تکه چرم دوخته می‌شود که برای پوشیدن راحت آن به کار می‌رود.
گیوه سنندج
استان کردستان و شهرهای مهم آن مانند سنندج، سروآباد و… مهد درست کردن گیوه هستند و در این بین گیوه سنندج به دلیل تجمیع استادکاران گیوه و فروشندگان مختلف از شهر زیادی برخوردار است. ما در اسرین کالا به صورت جامع یک مطلب در مورد نوشتیم و گیوه مطرح سنندج را هم معرفی کرده ایم.
تفاوتی که گیوه آجیده با گیوه ملکی دارد قسمت رویه آن است. در این نوع کفش قسمت رویه بافت درشت‌تری داشته و قسمت زیره نیز تنها از چرم بوده و با دوخت‌های مستقیم به قسمت رویه متصل شده است.
- گیوه رویه ابریشمی
- گیوه زیر پارچه‌ای
- گیوه تخت آجیده
- گیوه تخت چرمی
- گیوه تخت لاستیکی
برای خرید گیوه برای زنان و مردان اول‌ازهمه باید به مقدار بودجه‌ای که برای آن در نظر گرفته‌اید توجه کنید. پس مهم‌ترین نکته در مورد خرید گیوه توجه به قیمت آن است. با انجام‌دادن این کار مدل‌هایی که در رنج قیمتی شما قرار ندارند خودبه‌خود حذف می‌شوند و همین خرید را برایتان آسان می‌کند.
نوع گیوه از دیگر نکاتی مهمی خواهد بود که باید هنگام خرید به آن توجه کنید. این کفش‌های سنتی در نقاط مختلف ایران به سبک مدل‌های خاص آن منطقه بافته می‌شود. به همین خاطر انواع مختلفی دارد که در بالا به آنها اشاره کردیم و باتوجه‌به سلیقه خودتان میتوانید یکی از آنها را انتخاب کنید.
گیوه برای زنان و مردان از دو قسمت مهم رویه و زیر تشکیل شده و جنس آن نقش مهمی در طول عمر کفش دارد. اگر رویه کفش جنس آن از نخ ابریشم باشد باکیفیت‌تر است. جنس زیره گیوه هم چرم و پلاستیک بوده که نمونه چرم طبیعی آن مناسب خرید خواهد بود. یکی دیگر از نکات مهم خرید گیوه توجه به نوع بافت است که دست‌بافت بودن آن بهترین گزینه برای خرید بوده و توسط زنان با میل مخصوص بافته می‌شود.
امروزه این گیوه‌ها با دستگاه بافتنی تولید می‌شوند و باید به نوع گره و بافت آن در هنگام خرید توجه کنید. به این نکته هم باید توجه داشته باشید که همیشه دست‌بافت بودن نشان باکیفیت بودن کفش نیست بلکه کیفیت بافت روی قیمت آن تأثیرگذار خواهد بود. بادقت به گره‌های بافت نگاه کرده نباید گرهٔ بزرگ و اضافی داشته باشد. با نگاه‌کردن به داخل گیوه به‌راحتی میتوانید این جزئیات را مشاهده کنید.
همچنین در هنگام خرید گیوه برای زنان و مردان به دوخت رویه به زیره باید توجه داشته باشید. اگر چنین کفشی را پیدا کردید بسیار عالی است. اگرنه به کیفیت دوخت آن توجه کنید.
یکی از ویژگی‌های گیوه خوب زنانه این است که رویه آن از مواد درجه یک تولید شده باشد. زیره این کفش‌ها نیز از چرم طبیعی، پارچه و پلاستیک بوده و اگر از مواد باکیفیت در ساخت آنها استفاده شود انعطاف‌پذیری خوبی خواهند داشت. از دیگر ویژگی‌های خوب گیوه زنانه سایز آن است که اگر کیپ پایتان هم باشد مشکلی ایجاد نخواهد شد چرا که جنس رویه آن از نخ بوده و بسیار نرم و منعطف خواهد بود.
گیوه را باید با لباس محلی هماهنگ کرد تا زیبایی آن بیشتر به چشم بیاید. انتخاب رنگ متناسب نیز جذابیتش را دوچندان خواهد کرد. این کفش‌ها قابل شستشو هستند و اگر کیفیت خوبی داشته باشند بعد از شستن نه تنگ و نه گشاد می‌شوند. حتی استحکام خود را از دست نمی‌دهند.
یکی نکات جالب راجب گیوه مردانه این است که هیچ جفت راست و چپی ندارد. هر جفت از آن را می‌توان هم با پای چپ و هم با پای راست پوشید. ویژگی دیگر این گیوه‌های سنتی خنک بودن آن است به همین خاطر برای فصل بهار و تابستان گزینه بسیار مناسبی خواهد بود. این خنک بودن آن باعث می‌شود که پاها عرق نکند و پا بوی بدی نداشته باشد.
گیوه به طور سنتی رنگ سفید دارد اما در رنگ‌های مختلفی مانند: آبی، قرمز، قهوه‌ای، مشکی هم تولید می‌شوند. گیوه‌های رنگی باکیفیت رنگ پس نمی‌دهند. پس با خیال راحت هنگام کثیف شدن میتوانید آن را بشویید. شاید فکر کنید که گیوه رنگی را فقط زنان استفاده می‌کنند اما باید بگوییم که مردان هم از این رنگ‌ها می‌پوشند.
بهترین گیوه در ایران متعلق به چه مناطقی است؟
بهترین مارک گیوه به کردستان و کرمانشاه برمی‌گردد که به کشورهای همسایه نیز آن را صادر می‌کنند. این گیوه‌ها همه با دستان زنان و مردان کرد بافته می‌شوند و بهترین کیفیت ممکن را دارند. پس اگر قصد خرید گیوه اصیل و باکیفیت را دارید حتماً آن را از مناطق کردنشین تهیه کنید. مارک‌های مختلفی از این کفش‌ها در بازار وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
- گیوه شاهو
- گیوه ساحل
- گیوه خواهران راد
- گیوه سیمرغ
- گیوه سوسن
- گیوه اسرین کالا
برای خرید گیوه روش‌های مختلفی وجود دارد و باتوجه‌به خواسته خودتان میتوانید یکی از این روش‌ها را انتخاب کنید. پس ما نمی‌توانیم هیچ قاعده و قانونی را برای خرید شما تعیین کنیم چرا که همه چیز بستگی به شرایط شما خواهد داشت. در اینجا به دو روش اصلی خرید اشاره خواهیم کرد.
در خرید حضوری که بسیاری به آن علاقه دارند فرد باید یک فروشگاه صنایع‌دستی را در جایی که سکونت دارد پیدا کند و سپس با حضور در آنجا خرید گیوه برای خود را انجام دهد. در هنگام خرید هم باید نهایت دقت را داشته باشید و به نکاتی که در بالا به آن اشاره کردیم حتماً توجه کنید. چرا که جنسی که فروخته می‌شود در بیشتر فروشگاه‌ها پس نمی‌گیرند.
در روش خرید اینترنتی دیگر نیاز به خروج از منزل و یا محل کار خود ندارید و فقط دسترسی به اینترنت کافی است. پس با مراجعه به یک فروشگاه اینترنتی معتبر از میان مدل‌های بسیار متنوع میتوانید مدل موردنظر خود را انتخاب کرده و آن را خریداری نمایید.برای خرید گیوه زنانه و مردانه می توانید از طریق اقدام کنید، در این فروشگاه سایزبندی مطابق با استاندار کفش های رایج است، ارسال رایگان درب منزل دارد.
- از شستشوی گیوه‌های زیره چرم خودداری کنید. چرا که چرم اگر طبیعی باشد در اثر شستن به آن آسیب جدی وارد می‌کنید.
- گیوه مردان را هرگز جلوی نور مستقیم آفتاب قرار ندهید. چون باعث می‌شود که زیره کفش خشک شود و کارایی و انعطاف خود را از دست بدهد.
تاریخچه گیوه
«گیوه» را باید یكی از جالبترین و ارزنده ترین صنایع دستی روستایی ایران دانست. با توجه به این که منابع غنی در مورد چگونگی پیدایش گیوه در دست نیست، نمی توان مستندی در این مورد ارائه داد. اما روشن است که از آغاز پیدایش بشر، انسان نسبت به رفع نیازهای خویش در طبیعت، می کوشید تا وسیله ای برای آسیب ندیدن پاهایش پیدا کند.
درباره تکامل صنعت گیوه بافی، اطلاعات کمی در دست است. «البلخی» تاریخ نویس معروف در سال 1105 میلادی (484 خورشیدی و 498 مه گردی) متذکر می شود که غندیجان (جمیله امروز) فارس در صنعت گیوه بافی مشهور بوده و در سال 1340 میلادی (719 خورشیدی و 740 مه گردی) که مستوفی جغرافیانگار از آنجا بازدید کرده، می نویسد که پیشه گیوه بافی در اوج تکامل بوده است. ابوالعباس زرکوب شیرازی در کتاب شیرازنامه که در سال های پیش از 754 قمری نوشته شده از بازار گیوه دوزان در شیراز یاد کرده و در مکاتبات خواجه رشیدالدین فضل الله، گیوه به عنوان یکی از محصولات عمده کازرون مورد اشاره قرار گرفته است.
در دوره صفوی طبقات بالای جامعه اغلب از کفش های تمام چرم استفاده می کردند. اما مردم عادی گیوه می پوشیده اند و باز در همین دوره است که می بینیم در شکل و ساختمان گیوه تغییراتی رخ می دهد و پاپوش دوزان قدیمی تلاش می کنند تا کارایی های گیوه را با موقعیت اقلیمی منطقه ای که در آن باید مورد استفاده قرار گیرد، تطابق دهند.
تعریف گیوه
معروفترین نوع کفش های دست دوز که در نقاط مختلف ایران دارای طرفداران پرشماری است و حتی برخی مردم شهرنشین نیز در روزهای گرم سال آن را به سایر کفش ها ترجیح می دهند «گیوه» نام دارد. گیوه پای پوشی است سبک، بادوام و مناسب برای راهپیمایی های طولانی در مسیرهای ناهموار.
گیوه از دو قسمت كفه و رویه تشكیل می شود، كفه آن معمولاً از لاستیك و چرم، و رویه آن از نخ پنبه ای (کتان) یا ابریشمی است. تا قبل از پیدایش صنعت لاستیك سازی، گیوه كش ها زیر كلاش ها را از پوست گاومیش تهیه می نمودند و رویه آن را از نخ کتانی یا ابریشمی می بافتند.
به این ترتیب می توان گفت گیوه نوعی پای افزار دست ساز و سنتی ایران است که رویه آن را از ریسمان و نخ پرگ (یعنی ریسمان های پنبه ای بافته و فشرده)، و زیره یا ته آن را گاه از چرم و بیشتر از لته های به هم فشرده و درهم کشیده می سازند. گیوه در عین راحتی برای آب و هوای گرم و خشک بسیار مناسب است. گیوه یک زیره پارچه ای به نام شیوه دارد که دوام و مقاومت آن بسیار زیاد است. جلوگیری از تعریق پا در فصول گرم سال و همچنین احساس راحتی و خنکی در پا، این پای پوش را به یکی از پر طرفدار ترین کفش ها بدل کرده است.
همه مراحل تولید گیوه با دست انجام می گیرد و مواد اولیه آن نخ قالی (که اصطلاحاً تنه نامیده می شود) و ضایعات چرم است. رویه گیوه بدست زنان و توسط گونه ای سوزن که آنرا «جوالدوز» خوانند بافته می شود و قسمت کفی آن بدست مردان و با استفاده از ابزاری که تخت نامیده می شود به اصطلاح آجیده می شود. در صورت لزوم رویه این پاپوش با استفاده از سریشم اندوده می شود تا در کشتزارها مانع نفوذ آب به درون آن شود.
رنگ در گیوه
رنگ هایی كه در تهیه گیوه بكار می رود عبارتند از رنگ های آبی ، قرمز ، سفید ، استخوانی ، سیاه
- رنگ های آبی و قرمز و سفید : كه در تخت گیوه بكار برده می شود. قبلاً تخت گیوه ها فقط به رنگ سفید بود. رویه گیوه مردانه معمولاً سفید بوده و برای بافت گیوه های زنانه از نخ های رنگین و گاه از انواع منجوق نیز استفاده به عمل می آمد.
- رنگ استخوانی : رنگ پاشنه و نوک تخت گیوه به دلیل استفاده از نری گاو كه بعد از خشک شده حالت استخوانی می گیرد به رنگ استخوانی است.
- رنگ سیاه : رنگ موی بز كه در پرگاما به كار می رود سیاه است این رنگ در زیر رویه قرار می گیرد و هرگز دیده نمی شود.
ابزار و وسایل کار
- قیچی : قیچی درشت و زمختی است که برای بریدن روار و چرم اضافی از ملکین یا بریدن نخ و غیره به کار می رود.
- دُرُوش (درفش) : برای سوراخ کردن شیوه و هموار کردن راه سوزن نخ، تا نخ به راحتی از آن عبور کند. درفش بر دو گونه است:
- سوزنی (درفش قلابی)، (قلاب دوزی) برای سوراخ کردن شیوه و هموار کردن راه سوزن نخ
- درفش نوگی که سوزن در آن جای می گیرد.
- قلاب : همان دروش قلاب دار است.
- سوزن : برای دوختن شیوه و رُوار و پیش نقاب که ریسمان در سوراخ انتهایی آن جای می گیرد و برای دوختن مورد استفاده قرار می گیرد.
- کارد شیوه بری : کارد محکمی است. برای بریدن شیوه یا کوچک کردن آن به کار می آید.
- کج کارد : شبیه داس است که قسمت بیرونی آن برنده است. (برخلاف داس که قسمت بیرونی آن برنده نیست) آن را برای بریدن مورد استفاده قرار می دهند.
- کلاه کج کارد (کشکارد) : سر آن کج و شبیه داس است تا در پشت کار که چرم باشد، قرار گیرد و آن را بتراشد.
- شفره : شبیه کارد است ولی نوک آن برخلاف کارد، باریک نیست و برای پرداخت و تراش اضافات به کار می رود.
- سوهان و سنگ سو : سوهان برای تیز کردن قیچی، شفره، کارد، کج کارد و غیره استفاده می شود.
- مصقل : برای تیز کردن کارد و دهانه قیچی
- کُنده : ساقه ای است استوانه ای شکل از چوب درخت بنه (پسته وحشی) که نیمه آن را در زمین محکم کرده اند. چرم یا روار بر آن می نهند و با مشته می کوبند تا صاف شود. معمولاً آن را در مغازه کار می گذارند تا موقع صاف کردن ثابت باشد.
- مشته : وزنه ای است فلزی که در مشت جا می گیرد و به همین علت به آن مشته می گویند. شکل آن شبیه دسته هاون است و برای کوبیدن و نرم کردن چرم یا روار مورد استفاده قرار می گیرد.
- میخ : سر جلو و عقب ملکی می کوبند برای استحکام بیشتر.
- ته تیرکی : تکه نمد کوچکی است که در پشت پاشنه می گذارند.
قالب، میان قالب و پاشنه: قالب برای قالب کردن، شکل گیری و جا باز کردن ملکی به کار می رود تا کوچک و بزرگ نشود و ملکین صاف و راست در آید. جنس آن از چوب نوعی درخت جنگلی مناطق کوهستانی، به نام کهکم است. هر ملکین دوز باید انواع قالب ها را داشته باشد. اگر گیوه ای تنگ باشد، باید آن را شیت و قالب کرد تا گشاد شود. - نمدان : گیره ای (سبد دست بافت) است که با پارچه ای نم دار روی آن را پوشانده اند و روار و چرم و دیگر وسایل ملکی دوزی در آن می گذارند تا خشک نشود.
- انگوره : اندازه گیر، پای مشتری را بر آن قرار می دهند.
- کاردک : کاردی کوچک است.
- تواُیی : (تو آبی) تکه پارچه ای است برای نمدار کردن چرم.
- چُغُل : چوبی است که زیر روار و روی قالب جا می دهند.
- گردنه : (گردونه) ریسمان را با آن به صورت نخ در می آورند.
- چرخه : نخ های چند لایه را پیچ می دهند تا محکم شود.
- زیرکارد : وسیله ای است تا کارد بتواند بهتر عمل کند.
- تسمه : در پاره ای اوقات به کار می رود.
- کرسی : چهار پایه ای کوتاه بدون دسته است که بر آن می نشینند.
- پیش بند (رو دومنی) : پارچه ای که ملکین دوز در جلو می بندد.
- ظرف کتیرا یا کره : یک خمره بسیار کوچکی است که در آن کتیرا می ریزند و وقتی ملکی دوخته شد، با یک چوب کتیرا را به دور چرم می مالند.
مواد مورد نیاز
- ریسمان : ریسمان ملکین که اکثراً به وسیله زنان تهیه می شود در قدیم از جنس پشم و موی گوسفند بوده است. که زنان، آن را به دور گردنه و چرخه می انداختند و در اندازه های مختلف که 5 لا و 10لا و 14لا و یا بیشتر برای دوختن ملکین شکل می دادند. برای نازک تر کردن نخ، نخ ها را به دور دروشی می انداختند و آن را بالا و پایین می بردند که به این کار «سیمک» گفته می شد. به نخ های 18 لا، اغنی، به نخ های 12 لا، چرمین و نخ های 10 لا خاک انداز دوزی گویند. نخ های دیگری هم داریم: 24 لا، 18 لا، 15 لا. به همه این نخ ها موم عسل می زنند تا محکم شود. البته نخ های امروزی از جنس ابریشم و پلاستیک است که استحکام خوبی دارد و در کارخانه ها حاصل می شود.
- گل گیوه : قطعه های خاکی سفید رنگی هستند که در آب حل می کنند و بر روی روار می کشند تا سفید شود.
- کتیرا : کتیرا در آب می ریزند تا به صورت مایع در آید. آن را بر روی چرم ملکین می کشند تا پرز و پت های چرم به یک سو قرار گیرد و چرم و نخ به هم بچسبند.
- کمرک : تکه ای چرم است که پهنای آن 2 الی 3 سانتیمتر است و بلندی آن به اندازه دور تا دور تخت کفش می باشد.
- بغلک : تکه چرم مثلثی شکل است که در دو طرف پاشنه پا جا می گیرد.
- خاک انداز : تکه چرمی است که بلندی آن به اندازه دور تا دور تخت یا شیوه است و بر روی کمرک دوخته می شود.
- پاشنه : تکه چرمی قرمز رنگ است که در قسمت عقب ملکی جای می گیرد.
- درفش ملکین دوزی : درفش را از فولاد می سازند بدین ترتیب که قسمتی از فولاد را با چکش به شکل مستطیل درست می کنند و سپس قسمت های بالا را با سوهان می سایند. اگر درفش از نوع قلابی باشد، نوک آن را به شکل کارد در می آورند. سپس با اره آهن بر، درون آن را شکافی قرار می دهند تا هنگام دوختن، نخ در آن قرار گیرد. اگر درفش قلابی نباشد یعنی سوزنی باشد، آن را به صورت سوزن در می آورند. دسته درفش باید از چوب مقاومی باشد که معمولاً از درخت گردو یا انار تهیه می شود. آن را به شکل لیوان در می آورند. وسط آن را سوراخ می کنند. درفش دسته سوهانی، محکم ترین درفش است. بدین ترتیب که دسته سوهان شکسته را مانند درفش های فولادی می سایند و آن را به شکل درفش سوزنی یا قلابی درست می کنند.
برای خرید با قیمت ارزان میتوانید به گیوه ایمالز مراجعه کنید.