بر اساس ایدئولوژی کمونیستی، در سرتاسر کشورهای مسلمان سابق و سپس تحت حکومت شوروی، همه مساجد و زیارتگاه ها به خرابکاری تبدیل شدند یا از کار افتادند، و مراسم اسلامی و مسیحی مانند ختنه برای مسلمانان و غسل تعمید برای مسیحیان. روس ها ممنوع هستند. به گفته کارل مارکس، متفکر آلمانی قرن نوزدهم که بنیانگذار و نظریه پرداز اصلی مارکسیسم بود، این افیون توده ای بود که مقامات از آن برای دادن امید واهی به طبقه کارگر استفاده کردند. آتئیسم جزء طبیعی و لاینفک مارکسیسم است، زیرا او آن را در عمل جزء طبیعی و جدایی ناپذیر سوسیالیسم علمی می دانست و می گفت که همه ادیان و سازمان های مذهبی معاصر از دیدگاه مارکسیسم چیزی جز ارتجاع و سازمان بورژوایی نیستند. و هیچ کاربرد عملی دیگری جز جلوگیری از استثمار کارگران وجود ندارد.
ژوزف استالین رهبر شوروی نیز دین را مانعی بر سر راه پیشرفت بشر اعلام کرد، بنابراین دولت مارکسیست-لنینیست قرن بیستم، از جمله اتحاد جماهیر شوروی، پس از ولادیمیر لنین و جمهوری خلق چین به رهبری مائوتسه تونگ، یک دولت الحادی قرار داد. دستور کار واقعی جستجوی کمونیستی جهان به یک قطب سیاسی، نظامی و فکری تبدیل شده است و بسیاری از کشورها از رویه های شوروی پیروی کرده اند و این ایدئولوژی در هزاران کتاب، نشریه و روزنامه توسط نظریه پردازان کمونیست در اکثر کشورها به رغم حضور افراد مرتبط با آنها در سازمان های بین المللی منتشر و منتشر شده و هزاران و صدها میلیون نفر از روشنفکران را برای پیوستن به آن جذب کرده و دین را در تنگنا قرار داده است. و معنویت و کارکرد دین برای جلوگیری از درگیر شدن مردم در آن ایدئولوژی انقلاب رنگی، جذابیت و آرمان ها به ویژه برای جوانان. حتی برخی از متکلمان سعی کرده اند با ارائه تفاسیر سوسیالیستی از دین، چهره جدیدی از دین ارائه دهند تا از خروج مردم از دین جلوگیری کنند و تا حدودی موفق بوده اند، هرچند این تعابیر حتی از سوی نظریه پردازان سنتی دین نیز پذیرفته نشده است.
این وضعیت به مدت هفتاد سال در قرن چهاردهم در جهان تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در نیمه دوم این قرن (1991 میلادی از جمله حزب حاکم کمونیست چین) ادامه یافت، اما با رد ظاهری نظریه اقتصادی کمونیستی و ایجاد فضای باز برای سرمایه گذاری غرب، پایه های ایدئولوژی کمونیستی فروریخت و مذهب تحت فشار دیکتاتورهای درگیر بیرون آمد و علیرغم برخی محدودیت های مستمر در چین برای مسلمانان، مجبور به داشتن آزادی مذهبی و تظاهر به آن است. در مسکو، مساجد توسط علمای اسلامی بسته می‌شود، اما مردم از اتاق سرخ استفاده می‌کنند که حزب کمونیست برای آنها آماده کرده بود و بعداً خانه لنین را به جای مسجد یا نمازخانه نامگذاری کرد. کوه‌های آسیای مرکزی و قفقاز، اسلام همچنان وجود داشته باشد و در اجرای آداب و رسوم سنتی اختلالی ایجاد نشود.
هفتاد سال تلاش برای جداکردن مردم از مذاهب و عقایدشان که در دوران شوروی و یا در چین به شدیدترین شکل انجام می‌شد، در میان ادیان این کشور و جاهای دیگر در اندازه‌ها و اندازه‌ها متفاوت بود، اما معلوم شد که مخالفت با فطرت خداجوی انسان غیر ممکن است و می توان با فشار و اجبار در مدت کوتاهی جلوی این میل و تمایل طبیعی را گرفت، اما به محض رفع فشار و اجبار. مردم به ندای وجدان خود به دین باز می گردند و عبادتگاه ها رونق می گیرد. اکنون قرن پانزدهم منظومه شمسی در شرایطی آغاز می شود که علاوه بر نگه داشتن چند میلیارد دیندار سنتی در هر روز، افراد جدیدی نیز شده اند. از حالت الحاد گرفته تا پذیرش دین و معتقد به خدا، شریعت را پذیرفتند.
به نظر می‌رسد قرن پانزدهم قرن دین است که پیش‌بینی می‌کند پیروان دین می‌توانند با رویکرد علمی و محاوره‌ای و زبان مناسب زمان و نوآوری و شیوه نامیدن نقش مؤثری ایفا کنند.
6565