در مورد توافق ایران و چین سیاه‌نمایی می‌شود

به گزارش سلام آنلاین ، چند روز پس از تکمیل سند همکاری 25 ساله بین ایران و چین ، س questionsالات اقتصادی زیادی همچنان باقی است. آمارهای رسمی نشان می دهد که سال گذشته بیش از 25 درصد از کل صادرات و واردات ایران توسط چین انجام شده است و این کشور در دوره تحریم ایران را ترک نکرده است.

اگرچه مطالعات انجام شده در زمینه همکاری تجاری بین دو کشور نشان داده است که در مقایسه با سال قبل ، تعداد تجارت مشترک به میزان قابل توجهی کاهش یافته است ، اما بسیاری از شرکت های چینی هنوز در زمینه های مختلف فعال هستند. از اقتصاد ایران یا در صورت شرایط ممکن است به ایران بازگردند بهبود می یابد

با این حال ، آنچه در توافق نامه همکاری 25 ساله بین ایران و چین امضا شد هیچ ارتباطی با توافق مشترک ندارد و در واقع این طرح زمینه ای را برای توافق های آینده فراهم می کند.و بخش خصوصی معتقد است که باید به این موضوع پرداخته شود. صرف نظر از مسائل سیاسی ، وی به مسائل اقتصادی نگاه می کرد.

مجید رضا حریری ، رئیس مجمع ملی ایران و چین گفت: “شکی نیست که امروز چین به عنوان یکی از بزرگترین قدرتهای اقتصادی جهان شناخته شده است و احتمالاً از او به عنوان یک ابرقدرت نام برده خواهد شد.” آینده ای بسیار دور. ” بنابراین ، در گسترش سطح همکاری اقتصادی ما با چین مشکلی وجود ندارد و در صورت برنامه ریزی دقیق ، می تواند به نفع کشور باشد.

وی گفت: متأسفانه ، در این مسیر ، کار سیاسی و بحث بیش از تحلیل دقیق اقتصاد مطرح می شود و رسانه های خارجی سعی دارند با ایجاد یک فضای روانشناختی منفی ، روی همه چیز تأثیر بگذارند. در شرایطی که باید منافع ملی خود را در قرارداد با یک کشور جستجو کنیم.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: “ایران برای رشد اقتصادی سالانه 8٪ برنامه دارد.” در حالی که ما به رشد پایدار و بلند مدت نیاز داریم. از طرف دیگر ، حتی اگر برخی از مشکلات را نیز رها کنیم ، این رشد به پول زیادی نیاز دارد که مشخصاً در اقتصاد ایران وجود ندارد و جذب سرمایه خارجی همچنان یک گزینه است.

آقای هری گفت: “ما برای این رشد به 1 تریلیون دلار نیاز داریم.” اگر تالار گفتگو برای همه از ایالات متحده و اتحادیه اروپا و ژاپن تا چین برای ورود به اقتصاد ما و سرمایه گذاری در بخشهای مختلف وجود داشته باشد ، هیچ کس مخالفت نخواهد کرد ، اما در حالت عدم اطمینان. در مورد سایر شرکتهای چینی برای سرمایه گذاری. آنها آمادگی خود را اعلام کرده اند و این به ما بستگی دارد که قرارداد را نهایی کنیم تا هم سرمایه جذب شود ، هم توجه ما مورد توجه قرار گیرد و هم در آینده امکان گسترش واردات نفت وجود دارد ، نه ایران به چین. این مسائل باید دور از کار سیاسی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند.

انتهای پیام