محمدرضا نوروزپور در سخنرانی خود بر دشواری های مذاکرات برژام تاکید کرد و آن را اثری ستودنی از دولت های یازدهم و دوازدهم خواند که برخی از آنها این کلمه را دوست ندارند و با آن بازی کردند.
من معتقدم بیشتر افرادی که به او حمله می کنند از نوروزپور اطلاعی ندارند و به همین دلیل از آنها شکایت دارند. برای افرادی مثل من این مشکل است که حتی او را به رسانه معرفی نمی کنیم. او به او حمله نکرده و یا به او توهین نکرد ، آنها فراتر از دایره عدالت نرفتند. اکنون هوروس نظر خود را ابراز کرده است و همه منتقدین حق دارند از او انتقاد کنند ، اما چرا قسم می خورند و توهین می کنند؟
من محمدرضا نوروزپور را بیش از 20 سال می شناسم. از آن زمان او یک روزنامه نگار برجسته و با استعداد بوده است. او انگلیسی خوب صحبت می کند و مترجم دقیق و سریع است. دوستی و همکاری با وی تا یک یا دو سال پیش در جاهای دیگر ادامه یافت و با گذشت زمان دیدم که او حرفه ای تر و باسواد تر شده است. اما آنچه باعث می شود او برای من قابل احترام باشد حرفه او نیست. نوروزپور واضح است و بامرام. صمیمی بودن مانند بسیاری از فرزندان شاه عبدالعزیز ، روی جنت سقوط خواهد کرد.
20 سال گذشته او را دیدم که در راه عدالت قدم بگذارد. ممکن است بارها با او مخالف باشم و با او مشاجره کنم ، اما او هرگز دنیای سیاست را ترک نکرد.
امروز ، مدیرعامل اینیا حتی از زمانی که دکترای ارتباطات را نداشت ، از کار خود به خوبی آگاه است. او چابک ، متفکر ، تحلیلی و متفکر است. تلاش های وی برای ترغیب طرف های دیگر معمولاً نتیجه می داد و هرچه رتبه وی بالاتر باشد مهارت های او قوی تر می شود. با این حال ، اکنون فکر می کنم نوروزپور یکی از سرمایه های رسانه ای کشور است ، با روز اولی که من او را دیدم فرقی ندارد. تواضع و صمیمیت او همانند 20 سال پیش است.
گرچه او گرایش و تفکر سیاسی دارد ، اما به دیدگاه های دیگر توهین نمی کند. او خود را کاملاً روشنفکر نمی داند. دیوانه نیست در انتخاب کلمات برای گفتار زن ، به همه چیز توجه می کند ، او نزاع و نزاع نیست. و این او را به شخصیتی دوست داشتنی تبدیل می کند.
نوروزپور برای من و بسیاری از افرادی که او را می شناسند عبارت کوتاهی است: “رفیق ساک دانگ”
1717