ارث زن از خانه شوهر
پس از فوت همسر، یکی از دغدغه های اصلی بسیاری از زنان، چگونگی دستیابی به حقوق قانونی خود از اموال به جامانده، به ویژه خانه مسکونی است. بر اساس قانون مدنی ایران، زن از شوهر متوفی خود ارث می برد، اما شرایط و میزان این ارث، به خصوص در مورد اموال غیرمنقول مانند خانه، دارای پیچیدگی ها و جزئیات قانونی است که آگاهی از آن ها برای هر زنی ضروری است. آشنایی با این مقررات، به زنان کمک می کند تا در زمان مناسب و با آگاهی کامل، برای مطالبه حقوق خود اقدام کنند.

این مقاله به تشریح جامع حقوق ارثی زن از اموال و خانه شوهر متوفی می پردازد. با استناد به مواد قانونی مرتبط و تبیین اصلاحات صورت گرفته در قوانین، سعی بر آن است که ابعاد مختلف این موضوع به شکلی تخصصی اما قابل فهم برای عموم، روشن شود. از شرایط اولیه توارث تا میزان سهم الارث در حالات گوناگون، و همچنین راه های قانونی مطالبه و انتقال ملک، همه از جمله مواردی هستند که در ادامه به تفصیل بررسی خواهند شد. هدف نهایی، ارائه یک راهنمای کامل و موثق است تا مخاطبان بتوانند با دیدی بازتر، مسیر قانونی خود را پیگیری کنند.
مبانی و شرایط قانونی ارث زن از شوهر
ارث بری زن از همسر متوفی خود، همچون سایر قواعد ارث، تابع شرایط و ضوابط مشخصی است که در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به تفصیل آمده است. تحقق این شرایط برای تعلق <سهم الارث زن از شوهر> الزامی است و در صورت عدم وجود هر یک، ممکن است حق توارث زوجه از بین برود.
رابطه زوجیت دائم
اساسی ترین شرط برای ارث بردن زن از شوهر، وجود رابطه زوجیت دائم میان آن ها در زمان فوت مرد است. مطابق با ماده ۹۴۰ قانون مدنی، تنها زوجین دائم از یکدیگر ارث می برند. این بدان معناست که در عقد موقت (صیغه)، زن از شوهر ارث نمی برد و هرگونه شرط توارث در این نوع عقد، باطل و بی اثر است. این قاعده از اصول آمره حقوقی است که با توافق طرفین نیز قابل تغییر نیست.
زنده بودن زن در زمان فوت شوهر
شرط دیگر، <زنده بودن زن در زمان فوت شوهر> است. ماده ۸۶۴ قانون مدنی صراحتاً بیان می دارد که از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث می برند، هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشند. بنابراین، اگر زوجه پیش از همسرش فوت کند، یا همزمان با او، اما تقدم و تأخر فوت مشخص نباشد (به جز در موارد استثنائی همچون غرق یا زیر آوار ماندن و حکم موت فرضی)، ارثی به او یا ورثه اش تعلق نخواهد گرفت.
عدم وجود موانع ارث
علاوه بر شرایط فوق، برای اینکه زن بتواند از شوهر خود ارث ببرد، نباید هیچ یک از <موانع ارث زن> که در قانون مدنی ذکر شده اند، وجود داشته باشد. این موانع عبارتند از:
-
قتل مورث: بر اساس ماده ۸۸۰ قانون مدنی، اگر زوجه به عمد و به ناحق همسر خود را به قتل رسانده باشد، از ارث او محروم خواهد شد. این حکم شامل قتل غیرعمد یا دفاع مشروع نمی شود.
-
کفر و تفاوت دین: چنانچه یکی از زوجین مسلمان و دیگری کافر باشد، کافر از مسلمان ارث نمی برد. با این حال، مسلمان از کافر ارث می برد.
-
لعان: لعان یکی از راه های شرعی گسست رابطه زوجیت است که طی آن، زن و شوهر با سوگندهای خاص یکدیگر را نفی نسب فرزند و یا تهمت زنا می کنند. مطابق ماده ۸۸۲ قانون مدنی، پس از لعان، زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی برند.
-
ازدواج در حال مرض و فوت قبل از دخول: ماده ۹۴۵ قانون مدنی بیان می کند اگر مردی در حال بیماری (مرض موت) زنی را عقد کند و در همان مرض قبل از نزدیکی (دخول) بمیرد، زن از او ارث نمی برد. اما اگر پس از نزدیکی یا بعد از بهبودی از آن بیماری بمیرد، زن از او ارث خواهد برد.
ابطال وصیت به محرومیت از ارث
یکی از پرسش های رایج این است که <آیا شوهر می تواند همسرش را از ارث محروم کند؟> پاسخ صریح قانون مدنی (ماده ۸۳۷) منفی است. هیچ کس نمی تواند ورثه خود را از ارث محروم نماید و اگر وصیتی بر این مبنا تنظیم شده باشد، چنین وصیتی باطل و غیرنافذ است. ورثه سهم قانونی خود را دریافت خواهند کرد و این قاعده بر مبنای نظم عمومی و قواعد آمره حقوقی است.
بر اساس ماده ۸۳۷ قانون مدنی، هیچ شخصی نمی تواند ورثه خود را از ارث محروم کند و چنین وصیتی باطل و غیرنافذ است.
سهم الارث زن از اموال و به ویژه خانه شوهر (با تاکید بر قانون جدید)
میزان <میزان ارث زن از ملک شوهر> یکی از مهم ترین و حساس ترین بخش های بحث ارث است. قانون مدنی ایران، سهم الارث زن را با توجه به وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی تعیین کرده است. این مقررات، به خصوص پس از اصلاحیه سال ۱۳۸۷، تغییرات مهمی را در زمینه <ارث زن از اموال غیر منقول شوهر> به وجود آورده است.
بررسی مواد ۹۱۳ و ۹۴۶ قانون مدنی (اصلاحی سال ۱۳۸۷)
قانون مدنی در مواد ۹۱۳ و ۹۴۶، سهم الارث زن را به وضوح مشخص کرده است:
-
سهم الارث زن در صورت داشتن فرزند یا نوه (اولاد اولاد) از متوفی:
اگر مرد متوفی دارای فرزند (چه از همسر فعلی و چه از همسران سابق) یا نوه باشد، سهم الارث زن <یک هشتم ارث زن> خواهد بود. این یک هشتم به این صورت تقسیم می شود:
-
یک هشتم (۱/۸) از عین اموال منقول (مانند خودرو، وجه نقد، اثاث منزل).
-
یک هشتم (۱/۸) از قیمت اموال غیرمنقول (شامل عرصه و اعیان: زمین، بنا، ساختمان و درختان).
به عنوان <مثال کاربردی>: اگر یک خانه مسکونی به ارزش ۱۶ میلیارد تومان و اثاث منزل به ارزش ۴۰۰ میلیون تومان به جا مانده باشد و متوفی فرزند داشته باشد، سهم زن از اثاث منزل ۵۰ میلیون تومان (۱/۸ از ۴۰۰ میلیون) و سهم او از خانه مسکونی ۲ میلیارد تومان (۱/۸ از ۱۶ میلیارد) خواهد بود.
-
-
سهم الارث زن در صورت نداشتن فرزند یا نوه (اولاد اولاد) از متوفی:
اگر مرد متوفی هیچ فرزند یا نوه ای نداشته باشد، سهم الارث زن <یک چهارم ارث زن> خواهد بود. این یک چهارم نیز به شرح زیر است:
-
یک چهارم (۱/۴) از عین اموال منقول.
-
یک چهارم (۱/۴) از قیمت اموال غیرمنقول (شامل عرصه و اعیان: زمین، بنا، ساختمان و درختان).
برای مثال: اگر یک خانه مسکونی به ارزش ۸ میلیارد تومان و اثاث منزل به ارزش ۲۰۰ میلیون تومان به جا مانده باشد و متوفی فرزندی نداشته باشد، سهم زن از اثاث منزل ۵۰ میلیون تومان (۱/۴ از ۲۰۰ میلیون) و سهم او از خانه مسکونی ۲ میلیارد تومان (۱/۴ از ۸ میلیارد) خواهد بود.
-
تفاوت قانون جدید (اصلاحیه ۱۳۸۷) با قانون قدیم در ارث زن از اموال غیرمنقول
<قانون جدید ارث زن>، که با اصلاحیه سال ۱۳۸۷ در ماده ۹۴۶ قانون مدنی اعمال شد، یکی از مهم ترین تحولات در <حقوق مالی زن پس از فوت همسر> بود. پیش از این اصلاحیه، زن تنها از عین اموال منقول و از قیمت اعیان (بنا، ساختمان، درختان) اموال غیرمنقول ارث می برد و از عرصه (زمین) هیچ سهمی نداشت. این موضوع باعث می شد که سهم الارث زن از املاک، به خصوص در مواردی که ارزش زمین به مراتب بیشتر از بنا بود، بسیار ناچیز باشد.
با تصویب تبصره الحاقی به ماده ۹۴۶ قانون مدنی در سال ۱۳۸۷، قاعده تغییر کرد. اکنون زن علاوه بر عین اموال منقول، از <قیمت عرصه و اعیان> اموال غیرمنقول ارث می برد. این تغییر به معنای افزایش قابل توجه <سهم الارث زن از زمین شوهر> است و حقوق زنان را در این زمینه بهبود بخشیده است. این تبصره همچنین بیان می دارد که این قانون در مورد کسانی که قبل از سال ۱۳۸۷ فوت کرده اند اما ترکه آن ها هنوز تقسیم نشده است نیز لازم الاجراست، مگر اینکه ارث قبلاً تقسیم شده باشد.
نحوه مطالبه و استیفای سهم الارث زن از خانه شوهر (ماده ۹۴۸ قانون مدنی)
پس از تعیین میزان <میزان ارث زن از ملک شوهر>، بحث <نحوه مطالبه سهم الارث زن از خانه شوهر> مطرح می شود. ماده ۹۴۸ قانون مدنی راهکارهای مشخصی را در این زمینه ارائه می دهد:
-
مطالبه قیمت سهم الارث از سایر ورثه: در مرحله اول، زوجه می تواند درخواست کند که سایر ورثه، معادل قیمت سهم الارث او را از اموال غیرمنقول (مانند خانه) به وی بپردازند. معمولاً در این حالت، یک کارشناس رسمی دادگستری برای تعیین قیمت عادلانه ملک تعیین می شود.
-
امکان درخواست فروش ملک (خانه) و دریافت سهم از آن: در صورتی که ورثه از پرداخت قیمت سهم الارث زن خودداری کنند، زن می تواند از طریق دادگاه درخواست فروش ملک (خانه) را مطرح کند. پس از فروش ملک، سهم الارث او از مبلغ حاصل از فروش به وی پرداخت خواهد شد.
-
امکان تملک عین مال غیرمنقول به نسبت سهم الارث: ماده ۹۴۸ قانون مدنی این حق را به زوجه می دهد که در صورت امتناع ورثه از پرداخت قیمت و عدم امکان فروش ملک، به نسبت سهم الارث خود، عین مال غیرمنقول (بخشی از خانه) را تملک نماید. این امر معمولاً با دستور دادگاه و در قالب تقسیم ملک یا تهاتر انجام می شود.
ارث زن در شرایط خاص
در برخی موقعیت های خاص، نحوه و <شرایط ارث بردن زن از شوهر> ممکن است دچار پیچیدگی هایی شود که نیازمند توجه ویژه به جزئیات قانونی است. این شرایط می تواند شامل تعدد زوجات، طلاق، حق سکونت و حتی دیه متوفی باشد.
تعدد زوجات (چند همسری)
اگر مرد متوفی دارای بیش از یک همسر دائم باشد (چند همسری)، سهم الارث مقرر برای زن (یک هشتم یا یک چهارم) به طور مساوی بین تمامی همسران دائم تقسیم می شود. ماده ۹۴۲ قانون مدنی به این موضوع اشاره دارد. برای مثال، اگر مردی دو همسر دائم داشته باشد و فرزند نیز داشته باشد، سهم کلی ۱/۸ از ترکه، به تساوی بین دو همسر تقسیم شده و هر یک از آن ها ۱/۱۶ از اموال را به ارث خواهند برد. شرط اصلی برای <تقسیم ارث بین زنان> در این حالت، دائم بودن عقد و زنده بودن هر دو همسر در زمان فوت شوهر است.
ارث زن مطلقه از شوهر سابق
اصل کلی این است که پس از طلاق، رابطه توارث میان زن و شوهر از بین می رود. با این حال، قانون مدنی برای <ارث زن مطلقه> استثنائاتی قائل شده است:
-
طلاق رجعی و فوت شوهر در زمان عده: مطابق ماده ۹۴۳ قانون مدنی، اگر طلاق از نوع رجعی باشد و شوهر در طول مدت عده فوت کند، زن از او ارث می برد. طلاق رجعی به طلاقی گفته می شود که در زمان عده، شوهر حق رجوع به زن را دارد و رابطه زوجیت به طور کامل قطع نشده است.
-
طلاق در حال مرض و فوت شوهر ظرف یک سال: ماده ۹۴۴ قانون مدنی بیان می کند اگر شوهر در حال بیماری که به آن مرض موت گفته می شود، زن خود را طلاق دهد و ظرف یک سال از تاریخ طلاق به علت همان بیماری فوت کند، زن از او ارث می برد، حتی اگر طلاق بائن (غیرقابل رجوع) باشد. البته شرط این است که زن در این مدت یک ساله مجدداً ازدواج نکرده باشد.
تفاوت اصلی طلاق رجعی و بائن در این است که در طلاق رجعی، مرد حق رجوع دارد و رابطه زوجیت تا پایان عده کاملاً قطع نمی شود، در حالی که در طلاق بائن، این حق رجوع وجود ندارد و رابطه زوجیت بلافاصله قطع می شود.
حق سکونت زن در خانه موروثی
موضوع <حق سکونت زن در خانه موروثی> شوهر پس از فوت او، به وضعیت ورثه و توافقات میان آن ها بستگی دارد. اگر زن تنها وارث متوفی باشد، حق سکونت در خانه برای او محفوظ است. اما اگر ورثه دیگری نیز وجود داشته باشند (مانند فرزندان، پدر و مادر متوفی)، حق سکونت زن در گرو توافق با سایر ورثه است. در صورت عدم توافق، ملک به صورت مشاع باقی می ماند و هر یک از وراث می توانند سهم خود را مطالبه کنند. در این حالت، زن نیز تنها به نسبت سهم الارث خود از ملک، حق انتفاع خواهد داشت مگر اینکه توافقی بر خلاف آن صورت گیرد.
ارث زن از دیه شوهر متوفی
لازم به ذکر است که دیه، از لحاظ قانونی جزو ترکه متوفی محسوب نمی شود؛ اما بر اساس قانون، زوجه نیز از دیه شوهر متوفی سهم می برد. نحوه و میزان سهم الارث زن از دیه معمولاً با قواعد ارث عادی متفاوت است و تابع مقررات خاص خود است که در قوانین مربوط به دیات آمده است. به طور کلی، زوجه نیز به نسبت سهم الارث خود از ترکه، از دیه بهره مند می شود.
راه های انتقال ملک (خانه) به همسر قبل از فوت
برخی از مردان تمایل دارند در زمان حیات خود، اقدام به <بخشیدن ملک به همسر قبل از فوت> کنند تا از بروز اختلافات احتمالی پس از فوت یا تضمین <حقوق مالی زن پس از فوت همسر> اطمینان حاصل نمایند. برای این منظور، قانون مدنی راه های مختلفی را پیش بینی کرده است که هر یک دارای شرایط و آثار حقوقی خاص خود هستند.
عقد هبه (بخشش)
یکی از متداول ترین روش ها، <عقد هبه> یا بخشش است. هبه عقدی است که به موجب آن، شخصی مالی را به رایگان به دیگری تملیک می کند. شرایط و ویژگی های هبه به شرح زیر است:
-
قابلیت رجوع: در بسیاری از موارد، عقد هبه قابل رجوع است. یعنی شخصی که مالی را هبه کرده، می تواند تحت شرایطی آن را پس بگیرد (به جز مواردی که مال از بین رفته، یا به ملکیت دیگری درآمده باشد یا در هبه های با شرط یا عوض و یا هبه به خویشاوندان نسبی). این قابلیت رجوع ممکن است برای زوجه ای که می خواهد مالکیت قطعی بر مال داشته باشد، یک نقطه ضعف محسوب شود.
-
قبض مال: برای صحت عقد هبه، قبض (تحویل گرفتن) مال موهوبه توسط متهب (کسی که مال به او بخشیده شده) ضروری است.
وصیت نامه
تنظیم <وصیت نامه برای همسر> یکی دیگر از راه های انتقال ملک است. فرد می تواند در وصیت نامه خود قید کند که پس از فوتش، ملک یا بخشی از آن به همسرش منتقل شود. اما وصیت نامه دارای محدودیت های قانونی است:
-
محدودیت یک سوم اموال: بر اساس ماده ۸۴۳ قانون مدنی، شخص می تواند تنها تا یک سوم از کل اموال خود را وصیت کند (وصیت تملیکی). اگر وصیت بیش از این میزان باشد، نفوذ آن منوط به رضایت سایر ورثه است.
-
لزوم رضایت ورثه برای مازاد: اگر مردی وصیت کند که کل خانه (مثلاً شش دانگ) پس از فوتش به همسرش برسد و این خانه بیش از یک سوم کل دارایی او باشد، اجرای آن در مورد مازاد بر یک سوم، به رضایت سایر وراث (فرزندان، پدر و مادر و …) بستگی دارد. در صورت عدم رضایت، وصیت فقط در حد یک سوم نافذ خواهد بود.
صلح عمری
<صلح عمری> یکی از روش های کارآمد و امن برای انتقال ملک به همسر است که تفاوت های مهمی با هبه و وصیت دارد. در صلح عمری، فرد در زمان حیات خود، مالی را به دیگری صلح می کند با این شرط که حق انتفاع (بهره برداری) از آن مال را تا پایان عمر برای خود محفوظ نگه دارد. ویژگی های مهم صلح عمری:
-
عدم قابلیت رجوع: برخلاف هبه در بسیاری از موارد، صلح عمری ذاتاً عقدی لازم و غیرقابل رجوع است. به محض انعقاد عقد، مالکیت مال به متصالح (کسی که مال به او صلح شده) منتقل می شود و مصالح (کسی که مال را صلح کرده) نمی تواند از آن رجوع کند.
-
امکان شرط حق انتفاع: در صلح عمری می توان شرط کرد که مصالح تا زمانی که زنده است، حق هرگونه استفاده و دخل و تصرفی در ملک مورد صلح را داشته باشد. این حق انتفاع معمولاً تا پایان عمر مصالح پابرجاست و پس از فوت او، مالکیت کامل و بدون قید و شرط به متصالح منتقل می گردد. این روش به نوعی تضمین می کند که مرد در زمان حیات خود از مال خود بهره مند باشد و پس از فوتش، ملک مستقیماً و بدون نیاز به انحصار وراثت یا رضایت سایر ورثه (نسبت به میزان صلح شده) به همسرش منتقل شود.
انتخاب هر یک از این روش ها بستگی به قصد و نیت فرد، میزان اطمینان از روابط خانوادگی و ترجیحات حقوقی دارد. مشاوره با یک وکیل متخصص می تواند در انتخاب بهترین راهکار، راهگشا باشد.
مراحل اداری انحصار وراثت و انتقال ملک
پس از فوت متوفی و تعیین تکلیف سهم الارث هر یک از وراث، از جمله <ارث زن از خانه شوهر>، طی مراحل اداری قانونی برای انتقال مالکیت و ثبت رسمی آن ضروری است. این فرآیند که عموماً تحت عنوان <انحصار وراثت ملک> شناخته می شود، شامل گام های مشخصی است.
اخذ گواهی حصر وراثت
اولین و مهم ترین گام، <اخذ گواهی حصر وراثت> است. این گواهی توسط شورای حل اختلاف صادر می شود و در آن، وراث قانونی متوفی و نسبت آن ها با وی، همچنین سهم الارث هر یک به صورت رسمی تعیین می گردد. برای اخذ این گواهی، معمولاً مدارکی از قبیل گواهی فوت، شناسنامه و کارت ملی متوفی و وراث، عقدنامه، و استشهادیه شهود مورد نیاز است. بدون این گواهی، هیچ اقدام قانونی برای تقسیم یا انتقال اموال متوفی امکان پذیر نخواهد بود.
اظهارنامه مالیات بر ارث
پس از اخذ گواهی حصر وراثت، ورثه باید ظرف مهلت مقرر قانونی (که قبلاً شش ماه بود و اکنون به یک سال تغییر کرده است)، <اظهارنامه مالیات بر ارث> را به اداره امور مالیاتی مربوطه ارائه دهند. در این اظهارنامه، کلیه اموال و دارایی های متوفی، از جمله خانه، خودرو، حساب بانکی و … فهرست شده و ارزش گذاری می شوند. بر اساس این ارزش گذاری و طبقه وراث، مالیات بر ارث محاسبه و توسط ورثه پرداخت می گردد. پرداخت این مالیات از پیش شرط های اصلی برای هرگونه انتقال رسمی اموال است.
نحوه تفکیک سند و انتقال سهم الارث زن از خانه
پس از انجام مراحل فوق، نوبت به <نحوه تفکیک سند و انتقال سهم الارث زن از خانه> می رسد. در مورد املاک غیرمنقول مانند خانه، چندین حالت ممکن است پیش آید:
-
توافق بر فروش و تقسیم وجه: اگر وراث بر فروش خانه توافق کنند، ملک به فروش رسیده و سهم هر یک از وراث، از جمله سهم الارث زن از مبلغ حاصل، پرداخت می شود.
-
پرداخت سهم زن توسط سایر ورثه: سایر وراث می توانند سهم الارث زن (به صورت قیمت گذاری شده) را به او پرداخت کنند و در ازای آن، سهم او را از ملک به خود منتقل نمایند. این امر نیازمند توافق و تنظیم سند رسمی انتقال است.
-
تقاضای افراز یا تقسیم ملک: در صورتی که ملک قابل افراز (تفکیک فیزیکی) باشد و ورثه مایل به زندگی مشترک در آن نباشند، می توانند از اداره ثبت اسناد یا دادگاه، تقاضای افراز کنند تا هر یک از وراث، سهم خود را به صورت مستقل دریافت نماید. البته این امر در مورد خانه های مسکونی کمتر اتفاق می افتد مگر اینکه ملک بزرگ و قابل تقسیم به چند واحد مستقل باشد.
-
تملک عین مال توسط زن: همانطور که قبلاً ذکر شد، اگر ورثه از پرداخت قیمت خودداری کنند، زن می تواند با حکم دادگاه، عین مال غیرمنقول را به نسبت سهم الارث خود تملک نماید. این اقدام نیز مستلزم ثبت رسمی تغییر مالکیت در اداره ثبت اسناد است.
در هر صورت، برای ثبت رسمی تغییرات مالکیت در اداره ثبت اسناد و املاک، ارائه گواهی حصر وراثت، گواهی پرداخت مالیات بر ارث، و در صورت لزوم، حکم دادگاه یا توافق نامه رسمی بین وراث، الزامی است.
نتیجه گیری
موضوع <ارث زن از خانه شوهر> یکی از جنبه های مهم حقوق خانواده و ارث در قانون مدنی ایران است که با توجه به اصلاحات صورت گرفته، پیچیدگی های خاص خود را دارد. آگاهی دقیق از <شرایط ارث بردن زن از شوهر>، شامل رابطه زوجیت دائم، زنده بودن در زمان فوت، و عدم وجود موانع ارث، برای هر زنی که با این موقعیت مواجه می شود، حیاتی است.
میزان <سهم الارث زن از شوهر>، چه <ارث زن با داشتن فرزند> به صورت یک هشتم و چه <ارث زن بدون فرزند> به صورت یک چهارم، از اموال منقول و قیمت عرصه و اعیان اموال غیرمنقول (از جمله خانه)، پس از <قانون جدید ارث زن> در سال ۱۳۸۷، بهبود قابل ملاحظه ای یافته است. این تغییر قانونی، حقوق مالی زنان را در زمینه ارث از املاک شوهر به نحو چشمگیری ارتقاء داده است.
همچنین، در شرایط ویژه مانند <تعدد زوجات> یا <ارث زن مطلقه>، استثنائاتی در قانون وجود دارد که توجه به آن ها ضروری است. برای مردان نیز امکان <بخشیدن ملک به همسر قبل از فوت> از طریق عقودی چون هبه، وصیت یا صلح عمری، فراهم است که هر یک آثار حقوقی متمایزی دارند. در نهایت، طی کردن <مراحل اداری انحصار وراثت ملک> و انتقال رسمی سهم الارث، نیازمند دقت و پیروی از ضوابط قانونی است.
با توجه به جنبه های حقوقی و بعضاً پیچیده این موضوع، توصیه می شود زنان و خانواده های درگیر با پرونده های ارث، حتماً از > با وکلای مجرب در این زمینه بهره مند شوند. این اقدام نه تنها به حفظ حقوق آنان کمک می کند، بلکه از بروز اختلافات و مشکلات احتمالی آتی نیز پیشگیری خواهد نمود.