یک میراث ناملموس در معرض نابودی

به گزارش سلام آنلاین، «برفندیل» دانش و مهارتی برای ذخیره آب در زمستان است که در بین پرورش دهندگان و دامداران رایج است. در شمال استان خراسان تعداد زیادی از پرورش دهندگان «کرمانج» وجود دارند که مانند گذشته دام و دام را نگهداری می کنند. آنها در پنج دهه گذشته از این دانش برای ذخیره آب استفاده می کنند، اگرچه هنوز مواردی از بارفندیل در استان وجود دارد.

از آنجایی که نمونه‌های مشابهی از برف اندیل در سایر استان‌ها نیز مشاهده شده بود، این دانش در بهمن ماه سال 1400 در سال 2597 با راهنمایی استان خراسان شمالی در فهرست میراث ناملموس ثبت شد.

بارفندیل چیست و چه سرنوشتی دارد؟

برف در ارتفاع 2400 متری از سطح دریا ماندگاری خوبی دارد. از این رو، نرهای کوهستانی، گودال هایی را در کوهپایه ها که در بهار و تابستان پس از آخرین بارش برف در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند، با گواوا (گونه های گیاهی) می پوشانند. به این گودال ها «برفندیل» می گویند که به معنای ذخیره برف است. با طلوع خورشید و افزایش دما از اواسط بهار، برف جمع‌آوری شده در حاشیه رودخانه به تدریج آب می‌شود و جریان نازکی از آب از کف آن جاری می‌شود و چوپان‌ها در آبراهه‌ها سوراخ‌هایی ایجاد می‌کنند که خانواده کرمانج به آن می‌گویند. «دالو» از آب مذاب برف برای پرورش حیوانات و تامین آب خانواده ها استفاده می شود.

در واقع «برف اندیل» از یک برف بزرگ در شیاری رو به شمال که با بوته ها پوشانده شده یا با لایه ای از خاک به ضخامت 20 سانتی متر پوشانده شده است. طول گودال ها بیش از 10 متر و گاه به 20 متر می رسد و عرض آنها از 6 تا 10 متر است.

«کوه علی کال» در هزار مسجد دهستان «منطقه شواست» در میان کوه درگز، کوه نورانی «گلول» برف زار شمال شیروان و برخی روستاهای قوچان از جمله مناطقی در خراسان شمالی هستند که برفندیل یا برفچال هنوز در آن وجود دارد. قابل مشاهده است. البرز مرکزی نیز یکی از کوه های برف گیر است.

علی حسین پناه، مدیرمسئول سند ثبتی «برف اندیل» و جامعه شناس – که این توضیحات از میراث ناملموس را به سلام آنلاین ارائه کرد، وضعیت کنونی استان برف اندیل خراسان شمالی را تاسف بار توصیف کرد و تغییرات اقلیمی را به همراه داشته است. اثر مخربی بر آن داشته باشد.

وی افزود: اصولاً برف اندیل به دلیل بارش شدید برف در ارتفاعات و شرایط عمومی جوی به ویژه برف های سرد در بالای کوه ها و دره ها با بارش شدید برف قابل مشاهده است. برای مدت طولانی. برف رشته کوه های خراسان شمالی تا چند دهه گذشته در ارتفاع بیش از 2400 متری از سطح دریا دیده می شد اما در دو دهه اخیر فقط در ارتفاع بیش از 2600 متر و کمتر از سطح دریا برف دیده می شد. گذشته.

محققان همچنین تایید کردند که نحوه نگهداری قطرات یخ از گذشته تا کنون تغییر کرده است. این سازمان می‌گوید که برای پوشاندن برف‌چاله‌ها از گوزن‌ها استفاده نمی‌کند. زیرا باعث از بین رفتن سبزیجات آن ناحیه می شود. در حالی که گونی های برداشته شده را می توان به مدت هفت تا هشت سال برای پوشاندن حفره های برف استفاده کرد.

انتهای پیام/