کدام نوع بیهوشی در عمل جراحی بی‌خطر است؟

دکتر مک دونالد ، دانشیار روانپزشکی عصبی گفت: “شواهد به این س ofال پاسخ نمی دهد که آیا بی حسی نخاعی برای جراحی شکستگی مفصل ران بی خطرتر از بیهوشی معمولی است.” سوالات از پزشکان ، بیماران و خانواده ها. تحقیقات ما تأیید می کند که در بسیاری از موارد هر دو نوع بیهوشی بی خطر به نظر می رسند. این مهم است زیرا نشان می دهد که در بسیاری از موارد می توان انتخابها را نه بر اساس پیش بینی تفاوت نتایج ، بلکه بسته به ترجیحات بیمار انجام داد.

سالانه 250 هزار سالمند در ایالات متحده تحت عمل جراحی لگن قرار می گیرند. در حالی که اکثر بیماران مبتلا به شکستگی لگن در ایالات متحده تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند ، بیهوشی نخاعی برای جراحی شکستگی لگن بین سالهای 2007 تا 2017 50 درصد افزایش یافته است. از پشت 50 درصد یا بیشتر استفاده می شود. انگلستان و سایر کشورها.

در حین بیهوشی عمومی ، از داروهای استنشاقی و داخل وریدی برای بیهوشی بیمار استفاده می شود که اغلب نیاز به لوله گذاری موقت برای حمایت از ریه ها در حین عمل جراحی دارد. برای بی حسی نخاعی ، از دارو برای پایین آوردن بدن با تزریق آن به ستون فقرات استفاده می شود. در حالی که بیماران می توانند برای راحتی مسکن دریافت کنند ، معمولاً در حین عمل جراحی می توانند نفس بکشند و بندرت نیاز به نای دارند.

جدیدترین مقایسه بیهوشی عمومی با بی حسی نخاعی ناشی از مطالعاتی است که در آن افراد به طور تصادفی انتخاب نشده اند ، که در برخی از آنها میزان کمتری از عوارض شناختی و بالینی با بی حسی نخاعی گزارش شده است. در حالی که برخی از بیماران ممکن است از بی حسی نخاعی برای جلوگیری از عوارض استفاده کنند ، برخی دیگر ممکن است بیهوشی عمومی را برای جلوگیری از بی حسی نخاعی یا از ترس داروهای ناکافی در حین عمل جراحی انتخاب کنند.

در این مطالعه ، نیومن و همکارانش 1600 بیمار از 46 بیمارستان در سراسر ایالات متحده و کانادا را مورد بررسی قرار دادند. همه بیماران حداقل 50 سال سن دارند ، دارای نقص لگن هستند و قادر به راه رفتن نیستند. به ویژه شکستگی ها در افراد مسن مانند بیماران مشکل ساز است ، زیرا می تواند باعث از دست دادن تحرک شود که می تواند خطر مرگ را دو یا دو برابر کند.

آنچه تحقیقات نیومن را از کارهای قبلی در این زمینه متمایز می کند این است که به طور تصادفی بیماران ثبت شده تصادفی را به دو گروه مساوی تقسیم کرد. کسانی که تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرند و کسانی که در گروه بی حسی نخاعی قرار دارند. لازم به ذکر است که در هر گروه حدود 800 بیمار وجود دارد.

برای به دست آوردن تصویر واضح تری از عوارض جانبی احتمالی هر نوع بیهوشی ، محققان میزان مرگ و میر بعدی بیماران و اینکه آیا آنها می توانند به تنهایی یا با عصا راه بروند را ترکیب کردند. تا 60 روز پس از جراحی ، 5/18 درصد از بیمارانی که تحت بی حسی نخاعی قرار گرفته بودند ، فوت کردند یا قادر به راه رفتن نبودند ، در حالی که 18 درصد از بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته بودند. در سن 60 روزگی ، 3.9 patients از بیماران تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند ، در حالی که 4.1 who از بیهوشی عمومی استفاده کردند.

علاوه بر این ، برای بررسی چگونگی تأثیر انواع مختلف بیهوشی بر عوارض شناختی ، محققان به زوال عقل بعد از عمل نگاه کردند. حدود 21 درصد از بیماران تحت بی حسی نخاعی گیج هستند ، در حالی که 20 درصد از بیماران تحت بیهوشی عمومی هستند.

نیومن می گوید: “آنچه تحقیقات ما نشان می دهد این است که اطمینان از بیهوشی عمومی می تواند یک گزینه مطمئن برای جراحی شکستگی لگن در بسیاری از بیماران باشد.” این اطلاعاتی است که بیماران ، خانواده ها و پزشکان می توانند برای انتخاب مراقبت شخصی مناسب برای هر بیمار با هم استفاده کنند.

یافته های منتشر شده در مجله پزشکی نیوانگلند ، در اجلاس علمی بیهوشی 2021 و نشست سالانه انجمن آمریکایی بیهوشی (ASA) ارائه شد.

انتهای پیام