نوروزانه؛ بهار زیبا و تحول جان

همچنین انسان از خدای متعال می خواهد که زندگی خود را به بهترین شکل تغییر دهد همانطور که تغییر ماهیت داده است. اما اگر طبیعت در استوا و در بهار تغییر کند ، روح انسان می تواند در هر زمان به یک چشمه تبدیل شود ، و به ذات الهی بازگردد.

فطرت الهی
زیبایی دوستی ، پرستش مهربانی یک نگرش الهی است که در بدن هر انسانی وجود دارد. غرایز اکتسابی نیستند ، بلکه به طور طبیعی ، و روح انسان با آنها است و البته این امکان وجود دارد که انسان بتواند رشد و تنوع یابد. آنچه در درون است روح را آرام می کند. به عبارت دیگر ، روح با کارهای طبیعی سیراب و زنده می شود.

زیبایی دوستی
اگر زیبایی دوستی به همان اندازه طبیعی است؛ و خداوند بزرگ منشأ زیبایی و زیبایی مطلق است. همه زیبایی ها “نفسانیت” را به روح وارد می کند. نفسانیت بیداری روح برای نعوظ و لذت درونی است. این لذت را می توان به “بیهاب” تعبیر کرد که نوعی اعتماد به نفس و آرامش درونی است.
نفسانی بودن روح به واسطه مشکلات و حالاتی که طبیعت روح در آنها جلب می شود ، امکان پذیر می شود. و آن داستان ها و موقعیت های دولت و نگرش هایی است که با ویژگی های زیبایی دوستی مطابقت دارد. یعنی زیبایی برای روح جذابیت ایجاد می کند.
در حقیقت ، گاهی اوقات نور به جای زیبایی اصلی می درخشد. امروزه ، توانایی تشخیص زیبایی طبیعی که بهجت از آن ایجاد می کند و درخشش ، در واقع یک “هنر” است و مراقبتی است که پوسته خوشبختی به جای آن روی کف ما نماند. اصل خوشبختی را که فقط در کام باقی می ماند ، ارائه دهید و زندگی نمی کند رسیدن
سرگرمی در پای آسمان و روح ، قدم زدن و دیدن طبیعت زیبا ، تزئین نماز ، پرستش خدا ، زمزمه ریشه وجود ، درک جادو ، تزئین نگرش عشق ، ایجاد عشق ، خوبی ، دیدن مهربانی ، تزئین محل زندگی و شمارش صد نگرش دیگر که زیبایی و گرایش مردم به زیبایی را مشاهده می کند. این یکی از معدود مصادیق ارجاع به طبیعت زیبایی است و امکانی برای هیجان روح است.
بر این اساس ، تکامل زندگی از طریق دو نگرش اتفاق می افتد. “بازگشت” و “توجه”. به ذات الهی برگردید و از آن مراقبت کنید.