لایه های پنهان گسیختگی قیمتها و پسرفت فرهنگی

وضعیت باقی می ماند که هرکس هر کاری می خواهد انجام می دهد و معلوم می شود که امروز بهتر از فردا است و تبدیل پول به سرمایه برای همه یک وظیفه است، اما کسانی که بیشترین آسیب را می بینند کسانی هستند که سرمایه ندارند. رسیدگی به قشر ضعیف و یارانه اقشار کم خوب است، اما مسئولان فکر نکنند کار مهمی انجام داده اند، مشکل جای دیگری است!

بحث من در مورد گران فروشی یا کم فروشی نیست که این خودش بحث بزرگی است. مالیات وظیفه هیچ کاری نمی کند. کاهش ارزش پول ملی به پایین ترین حد خود فاجعه بزرگی است و در این شرایط است که هرکس پول ملی را با سایر ارزها حتی کشورهای تازه استقلال یافته اطراف مقایسه کند شرمنده خواهد شد. در این شرایط، بانک مرکزی که علی القاعده باید حافظ پول ملی باشد، مانند پیشینیان خود آرام و مطمئن و سربلند است و دلار و یورو می پاشد و به ثروتمندان باج می دهد و بلافاصله هزینه های سفر را افزایش می دهد. 5 هزار تا 10 هزار بدون مخالفت. شاید راه حل تقویت پول ملی که ما بلد نیستیم و وزیر اقتصاد هم بداند !!

من به یکی از دو نماینده منتخب آنچه را که از شیما شنیده بودم گفتم و آنها اظهار بی اطلاعی کردند و گفتند که مشغول رای دادن هستند و از این موضوع اطلاعی ندارند و قول دادند که پیگیری کنند و شاید این حکمت بانک مرکزی باشد که این کار را انجام دهد. تصمیم بحث برانگیز در بهترین مواقع شروع ماه مبارک رمضان و سال نو اتفاق افتاده و باعث خوشحالی عده ای شده است! ضمناً قیمت های غیر منطقی به این معنی است که هیچکس به زحمات دولت گوش نمی دهد و هرکس به میل خود عمل می کند و اگر بخواهید شکایت کنید، ضمن طولانی شدن دوره آزمایشی، با تهدیدی که از سوی مسئولان دریافت می کنید، مواجه خواهید شد. پشت کاری که داری میکنی!

نمی گوید که مثلاً در امور ساختمانی یا کارهای دیگر، سوء استفاده جایز است و می توان آن را خرید و همه چیز را با پول انجام داد. زیرا نرخ رشد ارزش چیزی که به دست می آورید بیشتر از پولی است که بابت آن می پردازید و این به دلیل یک اقتصاد بسیار بیمار است. دولت باید بداند که هیچ کاری واجب‌تر از بازگرداندن قدرت پول ملی و تضمین ثبات آن نیست، بقیه کارها به آن وابسته است. اگر این تلاش ها به ثمر ننشیند و پشت میز ننشیند و ثروتمندان را بیشتر به برنامه های تلویزیونی برساند، دردی را دوا نمی کند!! من دو نمونه از امور جاری در سطح خرد را که شامل توده‌ها می‌شود و به تازگی با آنها آشنا شده‌ام بیان می‌کنم و شما این حدیث مفصل را در سطح کلان بخوانید، باید کلان شرح داده شود.

خانواده های ضعیف حرکت می کنند. او با کشتیرانی تماس گرفت و هزینه آن حدود 6 میلیون تومان بود، اما پولی که پس از جابجایی کارگران از او گرفتند به 24 میلیون تومان رسید. مهم نیست صاحب بار چه می گوید، چرا اینقدر؟ می گویند اگر پول ندهید از اینجا نمی رویم و اگر شکایت کنید قصاص می کنیم بعدا ببخشید. سوال اینجاست که آیا شرکت اعلام کرده از وضعیت کارگران قالچماق خود بی اطلاع است یا اینکه طرح دیگری در کار است؟ و آیا مشابه وضعیت سایر بخش ها نیست؟ در مؤسسه ای مثل شهرداری یا هر مکان مشابه دیگری که کار مردم در دست آنهاست، می گویند اگر فلان رنگ پول بیاورید یا فلان سکه بدهید، یک روز کار می کنیم، در غیر این صورت راه بروید تا کارت ثابت شود.

باز هم این سوال مطرح می شود که آیا مسئولان ارشد از این مسائل اطلاعی ندارند یا می دانند؟ شاید مسئولان درجه یک ندانند و شاید این یک سیاست سراسری باشد که جای خود را به حذف امضاهای طلا از زیر میزهای دلار و میزهای رنگارنگ طلا داده است و گیرندگان اجازه نمی دهند کسی کار خود را به نمایش بگذارد. شخصی که چنین کاری را انجام می دهد ابتدا تعهد به گرفتن از مشتری بدون گزارش را تضمین می کند. برداشت قبوض از آب، گاز، برق و تلفن اغلب بیش از آنکه به اقتصاد مردم کمک کند، در خدمت ادارات مربوطه است. دیگر مشخص نیست که چگونه محاسبه و رزرو می کنند و اگر بخواهید تلفن گویا را ردیابی کنید تا حد زیادی شما را معطل می کنند یا جواب نمی دهند یا جواب های بی ربطی می دهند که شما را ناراحت می کند.

خلاصه باید فکر کرد و مجلس‌های آینده که حتماً تحت تأثیر این وضعیت قرار می‌گیرند باید به فکر این فرهنگ باشند، فرهنگی که امروز هرکسی به فکر خودش است و می‌داند که اگر تکان نخورد حتی کلاه دیگران را سر بگذارد. او آنچه را که دارد از دست خواهد داد. اقتصاد شوخی نیست و هزینه های زندگی برای افراد بی درآمد و الگوی مصرف خوب بار سنگینی است. سیاست کلان مبتنی بر کنترل مصرف یا رضایت در زندگی نیست، بلکه استفاده بیش از حد است. صاحبان قدرت توصیه هایی می کنند که باور ندارند. اولویت های اقتصادی در مجلس آینده در شرایط همکاری دولت مشخص است، اما در شرایطی که سرمایه داران و مستاجران به دنبال آن هستند و ضمانت بهبود وضعیت عمومی و بازگشت سرمایه اجتماعی، شجاعت و همکاری مردم را می طلبد. از مردم