سیدمحمود دعایی؛ چهره‌ای تعامل‌گرا و سازنده با همه جریان‌ها

در این مراسم که با حضور اصحاب رسانه، فرهنگ و هنر به نمایندگی از تمامی اقشار و مکاتب فرهیختگان و سیاسیون برگزار شد، برخی از آنان نیز سخنرانی کردند که عبارتی رایج و جذاب است. زنگ زده است و هنوز در فضای سیاسی کشور بوی تازگی می دهد.

حاضران در این مراسم از وزرای مربوطه گرفته تا مدیران مسئول احزاب دو جناح، اصولگرایان و اصلاح طلبان و حتی نمایندگان سینماگران کشور به یکی دیگر از جنبه های بارز این ستاد اشاره کردند و آن ویژگی های فکری و سیاسی- فرهنگی است. از «سید محمود» و ستایش او.. این ویژگی رویکرد میانی او و دوری از خط غیرمنطقی «خودی و غیر خودی» بین مردم و فرقه فکری-سیاسی نشسته است.در کشتی و رویارویی با سرنوشت مشترک کشور و مردمی که اکنون بیشتر موافق هستند و نیازها را درک می کنند.

از سوی دیگر نمایندگان تندروترین سیاست و رسانه کشور نیز هنر مرحوم دعایی را روش و کوشش متوسط ​​وی برای جذب و دوری از سیاست زننده خواندند. این امر با استقبال دیرهنگام دعایی روبرو شد چرا که وی در زمان حضورش با تلخی های زیادی مواجه بود و به همین دلیل به او انتقاد شد. اما اگر اکنون قرار است این رویکرد سازش را ستود، باید آن را به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد. در واقع بزرگترین میراث مرحوم دعایی را می توان این گوهر مهجور در عرصه سیاسی-روشنفکری کشور دانست که در چهار دهه اخیر با سخت ترین تجربه ها، تهدیدها و آسیب ها مواجه بوده است و این هنوز هم در رنج است. در این رابطه.

دعایی چونگ نه تنها یک چهره رسانه ای، بلکه یک چهره سیاسی-فرهنگی است که در کارنامه خود امتیاز بسیار خوبی در ایجاد، تعامل و ارتباط با همه جریان ها و طیف های فعال دارد. به نظر او، هیچ کس نباید گرایش های فکری منتقدان را علیه یا مخالف آن چیزی که رسمی است محکوم کند. او معتقد بود که باید قدرت جذب را افزایش داد و از طرد غیر منطقی و عمدی خودداری کرد. همه حاضران در این مراسم به دعایی و دیگرانی که در روزهای اخیر شخصیت و اعتقادات او را تحسین و تحسین کرده اند یادآوری کردند و او را فردی موفق و تاثیرگذار در روابط نامیدند. فرقی از طیف ملی-مذهبی تا گرایشات چپ، لیبرال، اصولگرا و اصلاح طلب وابسته به بدنه قدرت سیاسی ندارد. جالب اینجاست که یکی از مهمانان مراسم یادبود از نقش دویی که در کمک به یتیمان و یتیمان و کودکان بدسرپرست جان باخته صحبت کرد و او را پدر همه بچه های زیر چتر خود نامید.او سال هاست. این اولین باری بود که این خبر را می شنیدم که به مدت 19 سال (79-1981) شاگردی در الاطلاع آنقدر افتخار می کردم که گلویم را شکست.

به اندازه دعا سخت نیست. اگر آشتی آنقدر خوب است که هواداران همه محافل سیاسی – فکری برای آن دعا می کنند، چرا در دستور کار مشترک آنها نیست؟ چرا وزارت فرهنگ و اسلام که چنین مراسمی را برگزار می کند، این شیوه انعکاس سیاست و برنامه خود را درک نمی کند؟

سازش یک باور است و نیاز به شایستگی دارد که باید تمرین شود. با این حال، گاهی اوقات رسانه در یک بازار آشفته می تواند با یک تجربه تلخ کند شود.
نام او نه تنها به دلیل اینکه مدیر نهادهای رادیکالی مانند اطلاعات بود، بلکه به دلیل فروتنی، دموکراسی و روابط عمومی او به عنوان عضوی از نظام سیاسی برای همیشه در یادها خواهد ماند. روحت به سمت مرگ برود

خاطرات نخبگان سلام آنلاین برای سید محمود دعایی