سابقه دیرینه “تعارض منافع” در نظام سلامت و “قانونی” که نیست

دکتر مینا فروزنده در مصاحبه با سلام آنلاین گفت: “منابع علمی تعارض منافع را موقعیت هایی می دانند که در آن با منافع اصلی مخالفت می شود یا منافع ثانویه وجود دارد و افرادی که در این موقعیت هستند مجبور به انتخاب منافع اصلی می شوند. عوارض جانبی را انتخاب کنید یا به آنها فکر کنید. تضاد منافع و بروز چنین شرایطی در همه سطوح و مشاغل رخ می دهد و حتی در زندگی شخصی نیز این وضعیت اغلب برای افراد رخ می دهد.

وی افزود: “در سیستم بهداشت ، ارائه دهندگان خدمات بهداشتی ، از جمله پزشكان ، پرستاران ، پزشكان و همه متخصصان علوم پزشکی كه در سیستم بهداشت تخصص دارند ، در شرایطی قرار دارند كه منافع اولیه با منافع ثانویه مخالف است.” علاقه اصلی در سیستم بهداشتی منافع دریافت کننده است ، که ممکن است بیمار یا موضوع باشد ، با ورود به تحقیقاتی که ممکن است به نفع او باشد. منافع ثانویه در سیستم مراقبت های بهداشتی همان منافع شخصی ارائه دهنده خدمات است و اگر این منافع اصلی در تضاد با منافع ثانویه و وضعیتی باشد که پزشک مجبور به انتخاب یکی از این دو باشد ، تعارض منافع است. منافع حاصل می شود.

این کارشناس پزشکی درمورد مثال تعارض منافع در سیستم بهداشتی اظهار داشت: “در زمینه درمان می توانیم درمورد مشکل اشتراک غذا خوردن صحبت کنیم که این یک چالش است. فرض کنید بیمار به پزشک خود مراجعه کرده و اقدامات درمانی و تشخیصی برای ارجاع بیمار به پزشک یا آزمایشگاه دیگر برای درمان به وی داده می شود. اگر در این زمان پزشک منافع خود را در نظر بگیرد ، بیمار را به آزمایشگاه یا پزشکی که با وی قرارداد دارد ارجاع می دهد و برای هر بیمار درصدی یا هدیه ویژه و دسترسی به پزشک را می دهد. این امر منافع اولیه بیمار و حق انتخاب را کاهش می دهد و مزایای ثانویه تأکید می شود.

وی مثال دیگری از تعارض منافع مانند فعالیت های تبلیغاتی شرکت های دارویی را ذکر کرد و افزود: “بهترین راه تبلیغ داروها ، داروها و وسایل پزشکی از طریق پزشکان و مشاوره آنها توسط معلمان به بیماران است. دکتر ” بعضی اوقات این داروها توسط شرکت های دارویی رایگان در اختیار پزشکان قرار می گیرد و پزشکان ممکن است بیماران را به نسخه های مختلف از جمله هدایای ویژه ، سفر رایگان به خارج از کشور ، برای تجویز این داروها به بیماران ترغیب کنند. و غیره در اینجا عوارض جانبی پزشک می تواند بر خلاف حقوق طبیعی بیمار باشد. اولین اصل در بحث اخلاقی حرفه ای اولویت بندی منافع بیمار بر منافع پزشک است. یعنی بیمار باید بداند که بسته به شرایط جسمی و بالینی و هزینه ای که از عهده او برمی آید ، داروهای مختلفی برای بیماری او وجود دارد و ما باید به او انتخاب کنیم.

یکی از اعضای دانشکده علوم پزشکی ایران افزود: “در تحقیقات بهداشتی ، ممکن است بحث هایی در مورد تعارض منافع وجود داشته باشد. در این حالت ، بیمار یا فرد سالم را بدون اطلاع وی به عنوان یک موضوع در مطالعه گنجانده ایم و به جای اینکه در مورد علایق بیمار فکر کنیم ، برخی از ارزش های پروژه تحقیقاتی را از وی دریافت می کنیم. به عنوان مثال ، برای مثال ، در روند درمان یک بیمار ، MRI برای او بی مورد نوشته می شود و این تنها هدف تحقیق است.

او اشاره کرد که تضادهای منافع در سیستم سلامت سابقه طولانی دارد“تضاد منافع برای بیشتر افراد در این زمینه یک مشکل است. به عنوان مثال ، متخصصان گوارش روده بزرگ را در نزدیکی مطب قرار می دهند. چنین شرایطی برای همه افراد در سیستم بهداشتی رخ می دهد ، اما شدت فرق دارد. ” بعضی اوقات تضاد منافع کم است و تأثیری بر بیمار و حقوق وی ندارد. در همان زمان ، پزشکان مزایای جزئی دریافت می کنند ، اما گاهی اوقات با شدت زیاد و آسیب رساندن به مشتری ، تضاد منافع ایجاد می شود.

فروزنده این را تأیید کرد در بخش بهداشت تضاد منافع وجود ندارد. او اجرا کرد: اخلاقیات در این زمینه وجود دارد ، اما ما قوانین رسمی نداریم که اجرای این کدها را تضمین کند.؛ در عین حال ، ما به مراحل آماده سازی نیاز داریم و برای آماده سازی سیستم پزشکی در این زمینه لازم است. مشکل گسترده است. کل خانواده رشته های پزشکی و پزشکی ، شرکت های دارویی ، شرکت های تجهیزات پزشکی و … در کنار بیماران یا متقاضیان خدمات بهداشتی هستند. قانونگذاری به تلاش زیادی نیاز دارد. از طرف دیگر پزشکان به سوگند ریاکار قسم می خورند و آنها باید تا حد امکان این تعارضات منافع را برطرف کنند ، به تعهدات خود پایبند باشند و اصول اخلاقی را نقض نکنند. رعایت اخلاق درگیری منافع مستلزم فرهنگ سازی در این زمینه است.

مدیر گروه پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران با تأکید بر اهمیت تحصیلات سطح پایین و دانشجویان سال اول پزشکی بر لزوم آموزش برای کاهش تعارض منافع تأکید کرد. دوره های اخلاق پزشکی را باید در دانشگاه جدی گرفت. از طرف دیگر ، ایجاد اخلاق جداگانه و خاص برای هر بخش برای جلوگیری از تعارض منافع ضروری است. تعیین نوع ارتباط بین متخصصان بهداشت با یکدیگر یا شرکت های داروسازی روش دیگری برای حل تعارض منافع است.

انتهای پیام