«درس خارج» آیت‌الله رئیسی – سلام آنلاین

به گزارش سلام آنلاین، کمال لطفی در یادداشتی از فعالان رسانه ای است. ایران وی نوشت: در دیپلماسی، این واژه و کاربرد آن مهم است و پس از نهایی شدن توافق، همه بحث ها در چارچوب توافق شده صورت می گیرد. در مذاکرات به میز مذاکره توجه نمی شود بلکه متن مذاکره مطرح می شود. متن باید صریح و حساب شده باشد که مورد سوء استفاده دشمنان انقلاب اسلامی قرار نگیرد. برای عزیزانمان در دیپلماسی به عنوان یک تجربه پس از انقلاب، متن قرارداد الجزایر را یادآوری کنم. در متن معاهده الجزایر واژه «ملیت» ذکر شده است. ما در نظام حقوقی خود تابعیت مضاعف را به رسمیت نمی شناسیم، اما در نظام حقوقی بین المللی یا کشورهایی مانند آمریکا و اروپا، تابعیت مضاعف به رسمیت شناخته شده است. یعنی کسانی که تابعیت ایرانی دارند می توانند تابعیت آمریکا یا کانادا را هم بگیرند. از واژه ملیت مضاعف قابل جابجایی سوء استفاده شده و به این معناست که منظور ما از تابعیت مضاعف، ملیتی است که به خودمان می دهیم و این باعث مخالفت با انقلاب شده است، بسیاری از ثروت ها بعد از انقلاب مصادره شد. من طبق حکم دادگاه از جمهوری اسلامی در لاهه شکایت می کنم و میلیاردها دلار جمهوری اسلامی را به خاطر کلمه تابعیت در بانک می گیرم».

این هشدار تاریخی بخشی از سخنان معاون اول رئیس دیوان در آن زمان، دکتر «سیدابراهیم رئیسی» پیش از نماز جمعه تهران در روز 31 آذر 1392 در پی توافق ژنو درباره برنامه هسته ای ایران است. .

اهمیت این هشدار تاریخی در آن زمان به دلیل سرمایه گذاری کلان دولت وقت در پروژه های سیاست خارجی غرب و در قالب قمار دو چندان می شد و نام آن در موضوع مذاکرات هسته ای از تمام توان خود استفاده کرده است. چه در داخل و چه در خارج از کشور، تبلیغات جدی را که شبکه عملیات روانی به میدان آورده است، انجام دهد و ثانیاً گذشت زمان نشان داده است که مهم ترین حفره رخنه برای طرف مقابل پر نمی شود. تعهد آنها در توافق هسته ای بهره برداری از تفاسیر مختلف از متن توافق است. بررسی سوابق دولت سابق نشان می دهد که اولویت روابط دیپلماتیک گذشته کنترل و بازتعریف رابطه جمهوری اسلامی ایران با جهان است و جهان از دیدگاه روحانی و ظریف درباره آمریکا و اروپا خلاصه می شود. مذاکرات هسته ای و تشکیل برجام با آنها و در نهایت سیاست خارجی روحانی به سفیران برجام در همه ابعاد و کارکردها تقلیل یافت.

ویرانی و ناتوانی سیاست ابتدایی کشور در دهه 90 موجب قربانی شدن منافع ملی و نابودی جان مردم و هزینه جیب ایران برای تربیت دولتمردان سابق شد. هزینه‌ای که حسن روحانی را سال‌ها پس از این ادعا که «خوش‌بینی در دنیای سیاست یا بدبینی معنای چندانی ندارد و باید واقع‌بین باشیم» (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ در مصاحبه‌ای) حسن روحانی را متحیر کرد. دولت ها.» (3 آذر 1395) چه هزینه ای از جیب مردم ایران می شود که به روحانی بفهمانیم در دنیای سیاست، خوش بینی و بدبینی معنا دارد!

می توان سیاست های هشت ساله روحانی و ظریف در عرصه سیاست خارجی 1400 تا 1392 را تلفیقی از «سیاست التماس توجه غرب» با «جهل» و «سوءتفاهمات فراوان» معرفی کرد که علاوه بر پیچیده شدن پرونده هسته ای. ، اوضاع داخلی را در روابط پیچیده تر می کند. کاهش سطح روابط با کشورهای همسایه، نادیده گرفتن دوستی کشورهای دوست در دوران سخت محاصره برای جلب رضایت دولت های اروپا و آمریکا، عدم استفاده از ظرفیت های مختلف کشورهای همسایه و آفریقا برای گسترش. دامنه تجارت و اقتصاد و غیره بخشی از آسیب و آسیب بی پایان این نوع سیاست و نگاه مبتدیان به دیپلماسی است. اما در بیست ماه گذشته زندگینامه آیت‌الله رئیسی نشان می‌دهد که ایشان برخلاف پیشینیان خود که اغلب از عناوینی چون «وکیل» و «شیخ دیپلمات» برای ایراد سخنرانی استفاده می‌کردند، فردی عاقل است.

آیت الله رئیسی که با درک عمیق و دقیق وارد میدان شده است، می داند که سیاست خارجی موفق بیش از هر چیز نیازمند برنامه ریزی استراتژیک، اراده سیاسی و هنر فرصت سازی است. او از ابتدا با فعال سازی و پیوند وزارتخانه های مختلف در حوزه های مختلف بر اساس اصول انقلابی و منافع ملی، به کسانی که مدعی زبان دنیا هستند، یاد داد که دیپلماسی وجود ندارد، یعنی سازش و کناره گیری، بلکه هنر. و توانایی اعمال مسالمت آمیز قدرت در نظام بین الملل به نفع مشترک مردم است.

گشایش قفل واردات واکسن در اوج بحران کرونا در کوتاه ترین زمان ممکن و ریشه کن کردن ویروس کشنده ای که هر روز جان نزدیک به 700 نفر را می گیرد اولین گام محکم دولت سیزدهم برای نشان دادن حقانیت است. در حوزه دیپلماسی

عضویت در سازمان همکاری شانگهای، انعقاد تفاهم نامه 147 همکاری در سفرهای خارجی، ایجاد بازارهای مختلف برای خرید نفت و افزایش چند برابری فروش نفت و دریافت ارز نفت کوره. با عربستان سعودی و آغاز روند ایجاد روابط با مصر، پس از چندین دهه سرمایه گذاری خارجی به بیش از پنج میلیارد دلار، افزایش چشمگیری در روابط تجاری و اقتصادی ایران با سایر کشورها داشته است.هر یک 100 تا 400 درصد صفر 87 میلیون بشکه میعانات روی دریا آغاز روند اجرای توافق جامع بلندمدت با روسیه و چین، آغاز ساخت راه آهن رشت – آستارا با سرمایه گذاری روسیه. عبور از اولین کریدور ریلی (قزاقستان – ترکمنستان – ایران – ترکیه)، توافق گاز با ترکمنستان و ایجاد انجمن تبادل گاز شورای حقوق بشر و گزارشگران کمیسیون خلع سلاح سازمان ملل با وجود تحریم های شدید. فشار و توطئه گسترده مردم ایران در صحنه بین المللی پس از اغتشاشات پاییز 1401 و … تنها بخشی از دستاوردهای محسوس و ملموس سیاست خارجی دولت سیزدهم تحت حاکمیت آیت الله رئیسی است.

این موفقیت‌ها که اکنون در کمتر از دو سال به دست آمده است را می‌توان با دیپلماسی سابق و التماس و فشار فزاینده بر مردم ایران پس از یک سلسله اقدامات منفعلانه و تسهیل و بی‌حقوقی ایران مقایسه کرد. 10 سال پیش آیت الله رئیسی هشدار داد که سوء استفاده دشمن از تعابیر مختلف از مفاد برجام به نفع منافع ملی است و بعدها مشخص شد که استفاده از واژه مکث نامناسب بوده است. از «لغو تحریم‌ها» که «تقریباً هیچ دستاوردی» در این دوره کسب نکرد، به اجرای برجام برای ایران اشاره کرد و به زودی با خروج آمریکا از توافق و استفاده از حفره‌های موجود در منافع برجام از این توافق. به “هیچ” تقلیل می یابد. اکنون درس آیت الله کهار به همه مدعیان می آموزد که جهان به چند کشور غربی خلاصه نمی شود و توافقات و تشدید تعاملات باید منحصر به روابط با چشم آبی جهان باشد، اما آنچه سرچشمه می گیرد تامین منافع ملی است. در سایه اپورتونیسم جهانی است. به همین دلیل است که دولت سیزدهم در مورد برجام، باب مذاکره و توافق بر روی کشورهای غربی را نبست، بلکه در بستن همه دریچه‌های نفوذ و تفاسیر مختلف از این توافق، ممکن است آمریکایی‌ها درصدد استفاده از این توافق باشند. به عنوان فرصتی برای نقض مکانیسم مخرب ماشه و بازآفرینی خرافات برای بدست آوردن خود، به خود اجازه شک و تردید نمی دهد.

به طور قطع می توان گفت که تبدیل برجام از یک موضوع اصلی معیشت مردم به یک موضوع فرعی و همچنین تمرکز بر سایر توانمندی های جهانی، مهمترین درس آیت الله در بیست ماه گذشته بوده است. “باید در کلاس درس بخواند.

انتهای پیام/