خون آگاهی‌بخش از کربلا تا غزه

به گزارش سلام آنلاین، یونس مولایی در یادداشتی در وطن آروم نوشت: محرم امسال و عزاداری تاریخی سیدوسالار شهیدان در گذشته تاثیرات و رنگ های متفاوتی را برای عزاداران به ارمغان آورده است. جنایت 9 ماهه بدون مرز توسط ارتش صهیونیستی در اشغال 40 کیلومتری غزه، بسیاری از دعاهای آوایی را به تجربه ای بصری برای عاشقان مکتب حسینی تبدیل کرده است. در این 10 شب چند دعا خوانده شد، با این تفاوت که هر کدام از ما عکسی را که در این ماه ها در غزه دیده بودیم به خاطر می آوریم. از بستن آب به زنان و کودکان، تا گریه دختربچه هایی که در اوج انفجار از نوزاد یک ماهه ای که بدن شکسته اش سند ابدی ظلم همیشگی مدافعان حقوق بشر است، می لرزند. زنانی از فریادهای «حسبن الله و نعم الوکیل» پدرانی که فرزندان خود را در گوشه و کنار خیابان به خاک سپردند تا به تمسخر زنان جان باخته در شبکه های اجتماعی صهیونیستی از نبرد دلیرانه جوانان روبرو شد. ارتشی زشت مسلح با حداقل تجهیزات نظامی برای سوگواری مادران داغدیده فرزندانشان، و در عین حال ادعای پیروزی بر ایمان آنها و هزاران مورد دیگر، همگی استعاره ای از وقایع ثبت شده در آن هستند. نیم روز عاشورای سال 61. محرم امسال و عزاداری آشنای اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که در چنین فضایی مظلوم بود، وجدان های غزه را به یاد بسیاری از مردم انداخت. سوگواری عاشورا از سویی و حماسه در سوی دیگر، حرارت آن روح را می سوزاند و شورش قدم ها را تشدید می کند. به همین دلیل این انسجام را بیش از آنکه یادآور ظلم و ستم مردم مجاهد باشد، باید امیدی برای پیروزی قیام حق تلقی کرد. همانطور که بدترین مردم تاریخ می پنداشتند که وقتی جنایاتشان در خاک کربلا اتفاق افتاد به امام حسین (ع) و خاندان اهل بیت (ع) حمله کردند که این نام و راه را در طول قرون و اعصار پایان داد با آمدن سلسله، هیچ کدام از آنها نتوانستند چراغ راهنمای این شورش باشند و همه در هر عصری به این شورش و جاودانگی راه او می نگریستند. بعدازظهر عاشورا در کربلای محاصره شده، منظومه ای از عشق و اندیشه و عمل به وجود آورد که امروز عصر را از همه تاریخ بزرگتر و سرزمین کربلا را از هر سرزمینی گسترده تر کرد. دور از تصور نیست که مبارزه قهرمانانه مردم مظلوم غزه نیز چنین نظامی را برای نسل های آینده ایجاد کند.

انتهای پیام/