خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی و محلی در گفتگو با آنا;
این خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی و محلی گفت: تعزیه ریشه موسیقی ماست و موسیقی از قدیم الایام با تعزیه همراه بوده است. در واقع بیشتر موسیقی های گذشته ما تعزیه است، هرچند شعر آن به مرور زمان تغییر می کند، اما این جنبه از موسیقی را نباید فراموش کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی و اجتماعی فرهنگ و اجتماع، سید جلال الدین محمدیان، نوازنده 75 ساله، فعالیت رسمی هنری خود را از سال 1330 در کرمانشاه آغاز کرد. او برای شناخت گوشه ها و گستره های واقعی موسیقی ایرانی، شاگرد اساتید بزرگی چون محمدرضا بزا و مکتب مهجریان بود. در سال 1956 همکاری خود را با گروهی از تنبوریست ها آغاز کرد.
در سال 1337 آهنگ پرطرفدار هوای وطن را با ارکستر شمس تنبور و مظهر انور و ارکستر رادیو ایران اجرا کرد. در همین سال آهنگ «باز هوا وطنم آرزو» در کنسرت تالار وحدت اجرا شد و در سال 1345 آهنگ «مردان خدا» او در عرصه موسیقی، مذهبی و رازآلود پیروز شد. «مردان خدا»، «عشق دیوانه»، «همراه دل»، «زاده عشق» و «شیرین شیرین» از جمله آثار او هستند. کمتر از دو هفته پیش از این خواننده به عنوان پیشکسوت موسیقی ایران تجلیل شد.
سیدجلال محمدیان در گفت و گو با خبرنگار آنا اظهار کرد: از 5 سالگی خوانندگی را شروع کردم اما به صورت غیررسمی و برای خودم بعد از آن شروع به کار روی موسیقی جدی تری کردم، خوانندگی، نت نوازی و همه اینها ژن در خون من است.
وی ادامه داد: به نظر من تعزیه ریشه موسیقی ماست، نه همه تعزیه ها، اما 90 درصد موسیقی های گذشته ما از تعزیه است، حالا عده ای آمده اند تا شعر رد و بدل کنند و به نام خود ضبط کنند، با این حال تعزیه تجربه خاصی به من داده است، آنچه را که از کودکی به یاد دارم ضبط می کنم و سعی می کنم آن را به خاطر بسپارم.
محمدیان با اشاره به اینکه در آینده نزدیک تعدادی از قطعات او منتشر می شود، گفت: اینها را در قالب آواز نوای غزل و سنت کار کرده ام. بسیاری از اشعار که بعدها در تعزیه پردازش شد توسط تعزیه خوانان کهن اجرا می شد، مثلاً در کرمانشاه. مثال:
زندگی و دنیا! کجایی / نی گلتم در دل ما بودی.
دیدم که از هجر رنج می بری / ای پادشاه وفا
آه من زیر دوش بودم!/ آخ تو دوش بودی!
غبطه می خورم برایت قبا آرزو می کنم / چون تو در آغوش قبا هستی
من زهره ندارم که به تو بگویم / چرا بدون من فقیر هستی؟!
دوستان سبک روح! تو در حال پرواز تندتر از باد صبا بودی.
بدون تو، من گرفتار رنج و دردسر هستم
رنگ چهره زیبای تو حرف آخر است / در حرم لطف خدا هستی
تو رنگ جهان / خلوص و همرنگ بقا هستی
آینه رنگ تو عکس کسی است / تو از همه رنگ ها جدا شده ای
وی در بخشی دیگر از صحبت های خود درباره موسیقی محلی و توسعه آن گفت: رشد در این زمینه نیازمند زمان، تمرین و تلاش است. در این پنجاه و هفت سالی که رسما کار می کنم و می خوانم، حتی یک بار هم خسته نشدم. من سعی کرده ام سنت را حفظ کنم، باید کسانی را که صدای خوبی دارند حفظ کنیم، حالا با تجربه می توان گفت موسیقی ما بیشتر از آن چیزی است که ارائه می شود.
محمدیان همچنین گفت: هنر مودبانه است چون خیلی ها واقعا صدای خوبی ندارند و از کلمات طنز استفاده می کنند این موسیقی غنا است. ما باید این چیزها را از یکدیگر جدا کنیم و نگذاریم عده ای شعر را زیر پا بگذارند چون باعث ایجاد توهم در جامعه می شود.
وی با ابراز امیدواری از شرایط آینده موسیقی کلاسیک و سنتی کشورمان، گفت: «مرد خدا» برای اولین بار به صورت رسمی توسط صاحب اثر شهرام ناظری اجرا شد که آن را به زیبایی خواند. قبل از شهرام ناظری با باباطاهر تمرین و اجرا داشتم.
محمدیان در پایان گفت: اجرای داستان قدیمی «مرد خدا» در قالب کنسرت سال 66 در همین بنیاد بسیار محبوب رودکی اجرا شد.