رسیدن به آرزوها نیازمند رنج و از خودگذشتگی است. این چیزی است که ما همیشه فراموش می کنیم.
به گزارش سلام آنلاین دنیای اقتصاد او نوشت: “هواداران پرسپولیس نتوانستند از رامین رضاییان به خاطر حضور در سپاهان گلایه کنند. او بازخورد منفی از باشگاه شنید و به این پیشنهاد پاسخ مثبت داد.” این داستان فوتبال حرفه ای است؛ هرچند رامین قبلا گفته بود: “من فقط تو ایران برای پرسپولیس بازی کن.» این احساسات برای جذب هواداران و فراموش کردنش. این چیزها را نباید زیاد جدی گرفت.
از طرفی رامین هم نباید از جدایی از پرسپولیس گلایه کند. از هیچکس جز خودش خودش که نمی‌خواهد برای تحقق رویاهایش غرامتی بدهد و نمی‌فهمد تحقق رویاها درد دارد، رنج می‌کشد. شما نمی توانید تمام “من” باشید و رویاهای خود را دنبال کنید. هنوز در مورد توانایی فنی رضاییان تردید وجود دارد اما همه چیز به این تعداد محدود نمی شود. در مورد جنبه های اخلاقی و انضباطی نیز بحث شد. رامین چوب برونکو در لیگ پانزدهم است اما قبل از شروع فصل جدید داستان عجیبی از ریزه اسپور و وسوسه مهدی طارمی دارد. او موقعیت خود را تضعیف کرد و تیم را به دردسر انداخت. شاید خیلی ها فراموش کرده باشند اما وقتی رضاییان با طارمی دست داد و راهی ترکیه شد، باز هم یک فصل دیگر با پرسپولیس قرارداد داشت. با این حال او دعوت باشگاه را ترک کرد و برانکو پاسخی به عقد قرارداد با ریزه اسپور نداد و دامی گذاشت که با محرومیت طارمی و بسته شدن دو پنجره نقل و انتقالاتی پرسپولیس به پایان رسید. هیچکس نمی داند، اما شاید اگر این دو پنجره بسته نشود و پرسپولیس بتواند کمک بگیرد، کاشیما را در فینال لیگ قهرمانان شکست دهد…
رامین مهره ایران در جام جهانی 2018 بود اما پس از آن روند نزولی به خود گرفت. او در اوستنده بلژیک حضوری ناموفق داشت و سپس نوبت به او رسید که در قطر از پله های ترقی پایین بیاید. رضاییان با بازگشت به پرسپولیس فرصتی پیدا کرد تا دوباره به آرزویش برسد اما باز هم به آن راضی نبود. آن حرف های بی مورد درباره کیفیت پایین هم تیمی هایش در تلویزیون بهانه لازم را برای انتقال او به باشگاه داد و این در حالی است که شاید رضاییان فرصتی برای پوشیدن دوباره پیراهن پرسپولیس نداشته باشد. البته سپاهان هم تیم بزرگی است و شاید امسال قهرمان لیگ برتر شود اما شاید رضاییان دوست دارد طلسم معروفش را بشکند و در نهایت با پرسپولیس قهرمان شود. سهم او در تیمی که دوستش دارد می تواند حتی بیشتر باشد، اگر او را تحسین می کرد به خودش احترام می گذاشت. رسیدن به آرزوها نیازمند رنج و از خودگذشتگی است. این چیزی است که ما اغلب فراموش می کنیم.»
انتهای پیام/