«اون یکی» – سلام آنلاین

پرسش و پاسخ پزشکان با خبرنگاران باید خیلی فکر کرد. در حال حاضر، من دقیقا نمی دانم که چه رئیس کلاس را ارائه دهم.

نمی دانم پزشکان به جای پزشکی، نمایندگی و سیاست، به دنبال موسیقی هستند، اجراهای فوری را ترجیح می دهند یا ترجیح می دهند برنامه های از پیش تعریف شده را بخوانند و در واقع مانند قبل در سازها و گوشه ها هماهنگی کنند. موافق باشید یا نه. اما به هر حال بخشی از سخنان دکتر در پاسخ به موضوع بازداشت را باید در نظر گرفت: «کروبی هاله… این موضوع را هم پیگیری می کنیم».

حرف من روی ضمیر «که» است.

در دنیای تخیلی و تخیلی ام گاهی سعی می کنم خودم را به نمایندگی از دیگران تصور کنم و از خودم بپرسم اگر در چنین جایی بودم چگونه تصمیم می گرفتم؟

بارها به میزان تحمل، بردباری و نگرش پخته و منطقی بسیاری از سیاستمداران ایران و جهان در برابر ناملایمات حسادت و قدردانی کرده ام. اگر من در آن مکان یک سیاستمدار بودم، هیجان زده می شدم و شاید خیلی دیر شده بود. البته گاهی پیش می آید که یک سیاستمدار موضع داغی می گیرد و من تعجب می کنم و با خودم می گویم: او اشتباه می کند. اگر من بودم خونسردی خود را حفظ می کردم.

مثلاً اگر من جای میرحسین موسوی بودم، از دخترم یا یکی از دوستانم می خواستم یک کپی از شناسنامه ام را آنلاین به اشتراک بگذارد و بنویسد:

نام: میرحسین

نام خانوادگی: موسوی.

#اون_الف

به نظر من اینگونه به رئیس جمهور و جامعه پیام می دهم: اسم من شما نیستید! یا از من نام نبرید، مرا به نام صدا کنید!

شاید فکر کنید که چنین برخوردی با سخنان یک دکتر افتخاری، تربیت تریاک است. بله، ریاست، منصبی است که هر حرکت و حرف مردم را کنترل می کند. کلمات به معنی کلمات می توانند ساخته شوند، کلمات می توانند بسوزند. تصادفی نیست که حتی رئیس جمهور توانمندی مانند باراک اوباما نویسنده ای حرفه ای برای نوشتن متن سخنرانی خود دارد. نه تنها متن اصلی سخنرانی، بلکه کلیدواژه ها، استعاره ها و غیره را نیز باید «انتخاب» کرد و با نگرش و هدف خاصی ارائه کرد.

برگردیم به صحبت های دکتر. وی گفت: هرکس با آن برخورد کرده است، پیگیری خواهد شد. در این صورت حتماً برای همه ما چنین سوالی پیش خواهد آمد: “الان شما پیگیر کار چرا به آنها نمی گویید حسابدار؟” اگر یکی «کاروبی» است، دیگری باید «موسوی» باشد! پشت سرش گفتن ولی با نظام نباید کرد! بله، بدون شک نباید با سیستم انجام شود. بالاخره این حرفی است که آقای میکیسین باید در دیدار خصوصی با آقای موسوی و همسرش خانم روانات بگوید و نه جلوی رسانه ها! تفاوت های زیادی!

در شرایطی که «وحدت ملی» به یک کلمه کلیدی در ادبیات سیاسی یک دکتر تبدیل شده است، هیچ چیز طبیعی تر از این نیست که یک دکتر با ادبیاتی شفاف از تلاش برای رفع پیشگیری و به جای «آن یکی» صحبت کند گفت: “آیا می دانید چرا این مهم است، زیرا این افراد بخشی از تاریخ این کشور هستند، اما آنها زمان خود را صرف سیاست و حکومت داری کرده اند و اگر چنین است، چه انگیزه ای برای سیاستمدار شدن نسل جدید وجود دارد.” یک روز او را “یک” خطاب کنید، اگر نه توجه مردم، اگر احترام و کرامت سیاستمداران آسان نیست، چگونه می توانیم اجماع ایجاد کنیم؟

استفاده مناسب از ادبیات برای رئیس جمهور علاوه بر جنبه های اجتماعی و تاریخی، از منظر سیاسی و حقوقی نیز حائز اهمیت است. اگر رئیس جمهور در ابتدای سفر حتی نمی توانست درباره حجاب میرحسین موسوی، گشت ها، ارشاد، طرح های سبک برای مطالبات جوانان، فساد مالی، مسائل هسته ای و لزوم اصلاح روند بودجه و این نوع مشکلات چابک و چابک صحبت کند. او در آینده ذهن خود را به مرحله بعدی می برد، چگونه می تواند با رقبای دو آتشه نتیجه گیری کند؟

311311