اعتصاب غذای همافران علیه رژیم پهلوی

اولین جنبش انقلابی محلی که در بالا ذکر شد با سوزاندن پرچم دبیرستان محلی در 6 اکتبر 1978 آغاز شد. شبه نظامیان طرفدار جنبش با حلقه انقلابیون همدان در ارتباط هستند. وی گفت: “آنها كتابهای مذهبی را از ما گرفتند و در جلسات مذهبی شركت كردند و حتی اعلامیه های ائمه اطهار و مقامات محلی را توزیع كردند.” البته ، با احتیاط شدید ، زیرا کنترل رژیم بر نیروی هوایی بسیار سخت است.

با اوج گیری انقلاب ، به ویژه پس از دسامبر 1978 ، که اعتراضات دانشجویی به طور گسترده ای گسترش یافت ، فعالیت های طرفداران انقلاب برجسته تر و هدفمندتر شد. به همین منظور ، ارتش در پایگاه شاهرخی در اواسط ژانویه اعتصاب کرد و اعلام کرد که رهبر نیروی هوایی قصد دارد پس از خروج شاه از کشور ، جمعیت را بمباران کند. این اعتصاب پس از خروج شاه از کشور ، با پیوستن 2800 نفر از پرسنل نظامی ، افسران و غیرعضوها به اعتصاب ، در سطح گسترده ای ادامه یافت. برخی از آنها به دلیل فشار پلیس محلی متفرق شدند. روز بعد ، خانواده های سربازان محلی نیز تظاهراتی در حمایت از انقلاب اسلامی و معترضین ترتیب دادند و منجر به دستگیری و بازداشت چند زن و مرد شدند.

این روزنامه در بیانیه ای در 22 فوریه 1979 نوشت: “پس از 28 هفته قحطی در جزیره هفر در پایگاه صحیم ، مقامات و افسران غیر رسمی نیروی هوایی به این گروه پیوستند.” صبح امروز جمعه ، آنها و خانواده هایشان ، در پاسخ به دعوت امام خمینی (ره) ، راهپیمایی گسترده ای را در منطقه پایگاه هوایی ترتیب دادند که با مخالفت شدید نیروهای امنیتی محلی و در نتیجه آن روبرو شد. یازده زن محلی دستگیر شدند. بعد از ظهر معترضین خواستار آزادی 11 بازداشت شده شدند که سرانجام به دلیل تلاش آنها از هم پاشیدند ، اما در ساعت 10 شب جمعه برای سومین بار معترضین و خانواده هایشان در امتداد جاده هایی که اشغال کرده بودند حرکت کردند. تظاهرات باشکوه و اعلامیه همبستگی با جنبش و حرکت ایران. تظاهرکنندگان سپس شعارهای ملی گرایانه مذهبی را در مقابل بازداشتگاه محلی فریاد زدند و خواستار آزادی دوستان خود شدند. “سرانجام فرمانده محلی شاهرخی تسلیم آنها شد و افراد دستگیر شده را آزاد کرد و اکنون مسافرت برای سربازان محلی غیرممکن است.”

در تاریخ 20 ژانویه ، سردبیر حمد با صدور بیانیه ای از مردم خواست كه به كمك پایگاه ساهوخی در حمد بشتابند: “به عنوان عضوی از دفتریاران حمد. اخیراً ، هنگامی که کارکنان پایگاه Sahok Hee به برادران مسلمان خود پیوستند و در طول اعتصاب به صفوف مبارزان ضد دیکتاتوری پیوستند ، پذیرفتن آنها وظیفه همه بود. با آغوش باز ، با تحسین و آغوش باز. “اگر هر یک از اعضای ارتش به گرمی توسط مأموران اجرای قانون که از طاغوت دست می کشند و با مسلمانان همکاری می کنند ، پذیرایی شود ، از همه لحاظ با آنها برادر رفتار می شود.”

حملات گرسنگی سربازان ، دوستان ، درجه داران و افسران پایگاه ساهوخی و تظاهرات خانوادگی علیه رژیم به طور گسترده ای در شهرها گزارش شده و توسط ساکنان و سایر مقامات پشتیبانی می شود. از جمله بندرعباس ، مشهد و شاهرود.

در بندرعباس ، حدود 1000 درجه دار ، درجه دار و رفقا از پایگاه هوایی شهر به سمت سی حرکت کردند. آ. د S همبستگی خود را با نهضت ایران و همچنین با همرزمان پایگاه شاهرخی و وحدتی در دزفول نشان دادند. آنها هفت ماده را خوردند ، اعلام كردند و قطعنامه صادر كردند ، در مقاله اول این مقاله آمده بود: “اعضا و غیر اعضای پایگاه هوایی بندرعباس با مردم ایران و پایگاه شاهرخی ابراز همبستگی كرده اند. از همدان و کارکنان پایگاه هاروارد که اعتصاب غذا می کنند.

در شاهرود ، به منظور حمایت از خلبانان و خلبانان پایگاه شاهرخی همدان ، جامعه فرهنگی شاهرود تظاهرات و راهپیمایی بزرگی ترتیب داد. هزاران نفر در شهرها و روستاهای اطراف شعارهای ضد دولتی سر دادند و سرانجام با صدور هفت قطعنامه خواستار تأسیس جمهوری اسلامی شدند.

در روز ششم باهاما ، برخی از افسران درجه دار و افسران تیپ 77 با حمایت از رفقا و افسران پایگاه سیهاران اعتصاب غذا کردند و با صدور بیانیه زیر: “ما ، برادران ارتش شما ، هرگز فرمان فرماندهان خود را برای شلیک به مردم اجرا نمی کند ، و ما همبستگی خود را اعلام می کنیم و برخی از همرزمان خود را از نیروی هوایی از پایگاه های همدانندان و دبا عباس محاصره می کنیم. “آنها راه رفتند و سپس اعتصاب غذا کردند. ما همچنین 48 ساعت اعتصاب غذا خواهیم کرد.”

پس از خروج شاه از کشور و تشکیل دولت بختیار ، از امکان کودتا در ایران با کمک ارتش برای سرکوب جمعیت و تشکیل دولت نظامی استفاده شد. به همین دلیل ، در تاریخ 28 فوریه 1979 ، همرزمان پایگاه صحرایی در حمدین در این زمینه بیانیه ای برای مردم صادر كردند: “قبل از كودتا ، ما آن را متوقف خواهیم كرد و به همه افسران در هر موقعیتی كه باشند ، تیراندازی می كنیم.”

به دنبال صدور بیانیه فوق ، رفقای پایگاه صحاراجی در روز نهم بحرین راهپیمایی و تظاهرات علیه رژیم کردند و از امام خمینی (ره) حمایت کردند. بعداً 172 نفر از اعضای پایگاه شامل مهدی هاشمیان ، غلام غلامپور ، ذلی و دهقان دستگیر و به تهران منتقل شدند. به خانواده های آنها هشدار داده شد که ظرف 48 ساعت سازمان محلی را تخلیه کنند.

آدیمانی گفت: “انقلاب در ساهوخی و آیا پولارا صحی مدینه بسیار علاقه مند بود و به خانه او آمد.” وی افزود: “هر كاری كه می خواستند انجام دهند ، آنها با آیا پولا مدنی مشورت می كنند و هنگامی كه خانواده آنها از سازمان اخراج شدند ، سادی مدینا از مردم همدان خواست كه به آنها خانه بدهند.”

علی رغم فشار رژیم بر خلبانان ، همکاران و فرماندهان غیر محلی شاهرخی ، در بیانیه دیگری که بسیاری از آنها امضا کردند ، آنها اظهار داشتند ، “… ما رده و پرونده مقامات محلی شاهرخی در همدان اعلام همبستگی خود با انقلاب ایران و “دستورات علیه مردم ایران و اسلام اجرا نمی شود و ما با فرماندهان خود برای ایجاد کودتا همکاری نخواهیم کرد.”

اعلامیه شریک رسماً و علناً به دولت و رژیم می گوید که آنها نه تنها با رژیم مخالفت می کنند بلکه با رژیم و دولت علیه مردم همکاری نخواهند کرد. این اقدام زمینه ساز اتحاد ارتش و مردم و همچنین مقدمات بازگشت امام خمینی از فرانسه به ایران بود.

پس از دستگیری رفقا و افسران مردم همدان و کابل درنگ و روستاهای اطراف ، آنها 45000 نفر را جمع کردند ، از رفقا حمایت کردند و خواستار آزادی بازداشت شدگان محلی شدند. کشیش ها نیز در جریان راهپیمایی حضور داشتند و نام کابل درنگ را به آزادشهر تغییر دادند.

علی رغم حمایت روحانیون و مردم از همرزمان ، مسئولان و غیر اعضای پایگاه شاهرخی در 14 بهمن ، 450 نفر که اعتصاب کرده بودند دستگیر و با هواپیما منتقل شدند. به پایگاه هوایی تبریز بروید و زندانی شوید. بازداشت شدگان عبارتند از: همافر محمد باقر اناری ، همافر عطاullahالله هاشم زاده ، افرازمند حسین آخوندی ، افرازمند محمد جهانگرد ، احمد کرمانی ، قاسم دبستانی ، همافر عطاullahالله هاشم زاده ، افرازمند حسین آخوندی ، آفرماند محمد معبد دبستانی ، همافر آتاساول بازرگان ، ، جلال الدین صفری ، محمد صدیقی و منصور مبشرا اظهار داشتند که به دلیل دوری از خانواده و شرایط زندان در وضعیت دشواری قرار دارند.

نزدیک به 20 هزار نفر و روحانیون در حمایت از امام خمینی (ره) گرد هم آمدند و خواستار آزادی همرزمانشان که در صهوخی و پایگاههای دیگر دستگیر شده بودند شدند. در تهران ، 2000 نفر از اعضای خانواده مقابل کاخ دادگستری تجمع کرده و خواستار آزادی این خانواده شدند. آنها شعارهایی مانند “همافر مجاهد باید آزاد شود” ، “همافر باید با نور چشم ما بجنگد” و “مبارزان نظامی باید آزاد شوند” فریاد زدند و خواستار آزادی آنها شدند. در این گردهمایی حقوقدانان و جامعه ایرانی برای آزادی و حمایت از حقوق بشر حضور داشتند. روحانیون همچنین به بازداشت رفقا و کادر نیروی هوایی اعتراض کرده و خواستار آزادی وی شدند.

آنها در نامه ای به کمیسیون دفاع از حقوق بشر ایران نوشتند: “در زمانی که مردم ایران در یک وضعیت جدی و حساس قرار دارند ، دولت اقدامات غیرقانونی علیه وحدت ملی انجام داده و اکنون تمرکز خود را بر روی ارتش گذاشته است. . کادرها و ساختارهای دیگری را ایجاد کردند که به صفوف ملت پیوستند. آنها بسیاری از هموطنان خود را به زندان انداختند و برخی از آنها را محكوم كردند و خانواده های خود را مجبور به ترك خانه های خود كردند تا سازمان های خود را سازماندهی كنند … طبق وظیفه انسانی و الهی و خلاص شدن از شر جنایات دولت ، كمك و كمك به همه. “ما با مردم ارتباط برقرار می کنیم و از همه آنها می خواهیم که برای آزادی هر چه سریعتر این جوانان که برای وطن خود می جنگند تلاش کنند.

یک روحانی در دانشگاه تهران ، که به بسته شدن فرودگاه معترض بود و ورود امام به دانشگاه را ممنوع کرد ، در بیانیه ای در تاریخ 3 فوریه حمایت خود را از رفقا ابراز کرد. رژیم جبار جبهه ای برخی از رفقا ، تیپ های شجاع و وفادار از تهران ، ایشفان همدان و بوتو به دلیل پیوستن به ملت و امتناع از خیانت و خیانت دستگیر شدند مهاجمین در معرض خطر جدی قرار دارند. این که خانواده های همه قهرمانان آگاه و رزمندگان مصمم به شدت نگران اوضاع این رفقا بودند ، و حتی بیشتر ، در این شرایط روحی سخت ، خانواده های رزمندگان مجبور به تخلیه خانه های خود شدند. ما به مقامات هشدار می دهیم كه هرچه سریعتر این مبارزان وظیفه شناس را آزاد كرده و نگرانی های آنها را در مورد خانواده هایشان برطرف كنند. در غیر این صورت ، آنها با واکنش شدید و خشونت ملت مبارزه ما روبرو خواهند شد و هر حادثه ای مستقیماً مسئول رژیم ضد خلق در جبار خواهد بود. “

رژیمی که معترضین را به جرم توزیع اعلامیه و نوار سخنرانی های امام خمینی (ره) و شرکت در جلسات مذهبی و سیاسی زندانی کرد ، خواستار بازخرید و بازنشستگی برخی از آنها به مدت 10 تا 11 سال شد. خدمت کرد اما بدون این تلاش ها نتیجه ای نیافت و سرانجام با فشار مردم و حمایت گسترده آنها از رفقا و پیروز انقلاب ، آنها آزاد شدند.

امام خمینی (ره) پس از پیروزی انقلاب از آنها تشکر کرد و در مورد آنها به مردم گفت: “در مورد شرکا ، من می خواهم به همه شما توصیه کنم که این جوانان هستند که در یک زمان حساس به ما کمک کردند آنها در دوران سخت کار سختی کردند و به ملت اعتماد کردند. مردم باید از آنها حمایت کنند. “آنها برادران راس ما هستند و همچنین سایر نیروهایی که به ما پیوسته اند. ما باید از همه محافظت کنیم.”

بنابراین رفقای مردم در هر مرحله از مبارزات حضور داشتند و پس از پیروزی صمیمانه با مردم و روحانیون ، به ویژه آیا پولا مدینه همکاری کردند.

منبع: کتاب انقلاب اسلامی همدان ، تالیف عباد مومو ، نویسنده و کارشناس مرکز اسناد هامان

انتهای پیام