اگرچه دولت چهاردهم باید با چالش‌های اقتصادی مواجه شود، اما اولویت اول مطالبات مردمی از ابتدای کار خود است و سعی در رسیدگی به این چالش‌های عمیقاً ریشه‌دار داشته باشد، اما باید به رویکرد سیاست و فرهنگ ج. دولت چهاردهم اما مهمتر از آن حکومت مسعود دخیریان را باید حکومتی اجتماعی دانست. دولتی که هدفش ایجاد بزرگترین وحدت اجتماعی و ملی در جامعه اصیل ایرانی با حمایت از انتخابات همه اقشار مردم است و برای رسیدن به این هدف بزرگ باید بخش های رفاه و سلامت را در نظر گرفت سلاح مهم از رئیس جمهور منتخب که به طور مستقیم و قابل توجهی بر آن تأثیر می گذارد، سطح رضایت اجتماعی را افزایش می دهد.
از سوی دیگر، بررسی موضع و انتقاد مستقیم پزشکان در مناظره انتخاباتی و انتخابات اخیر ریاست جمهوری، به ویژه در سیاست های اتخاذ شده در حوزه روابط و سایر مسائل اجتماعی نیز این امر را برجسته می کند. انتظار تنها در جامعه ای نیست که رئیس جمهور منتخب را انتخاب می کند، بلکه او در اقشار مختلف جامعه به این امر پی برده است که اصلاحات سیاستی و روش شناختی گذشته در این حوزه های کلیدی نیز باید نقش مهمی در آینده دولت وی داشته باشد.
در حوزه سلامت که خود مسعود بیزیان به عنوان هشتمین وزیر بهداشت فعالیت می کرد، اکنون کشور با مسائلی مانند نظام مالیاتی و عدم تطابق منابع و مجموعه بیمه های پایه مواجه است. نتیجه انباشته شدن مشکلات در این حوزه در سال های اخیر و آزاد شدن روابط، نیازمند اراده قوی برای تعیین تکلیف میانجی است و این روحیه در شخص رئیس جمهور منتخب به دلیل علم و آگاهی وجود خواهد داشت. مهارت های سیستم از مشکلات سلامتی
محیط زیست یکی دیگر از رویکردهای جدی دولت چهاردهم است. مسعود مزیکیان تنها کاندیدای رسمی جبهه اصلاحات در انتخابات اخیر ریاست جمهوری است و در مقاطع مختلف خود را اصلاح طلب نشان داده و به گفته دولت چهاردهم، او نیز در حال و هوای اصلاحات خواهد بود. یکی از مهمترین تفاوت‌های دولت‌ها، اصلاح‌طلبان و نظام‌ها همواره دیدگاه‌ها و رابطه آنها با محیط زیست است. محیط زیست محیط رشد و تکامل انسان است و بی توجهی به آن ضایعه ای جبران ناپذیر برای نسل بشر است. تصویر غرق شدن تهران در دود، قطع درختان، آتش‌سوزی‌ها، جنگ‌ها و بحران‌های سرازیر شدن زباله‌های صنعتی به رودخانه‌ها و تخریب اکوسیستم‌ها یادآور این است که بی‌توجهی به محیط‌زیست امروز جامعه ایران را درگیر کرده است و اصلاحات یک رسالت خطیر است که دولت پزشکی باید با دقت اجرا کند.
آیا ساختار نظام اداری کشور امکان تعدیل های فوق را می دهد؟ این سوالی است که با تلفیق اولویت ها و چالش های پیش روی دولت چهاردهم به ذهن خطور می کند. بداخلاقی‌هایی که در سال‌های اخیر در نظام اداری کشور حاکم است، منجر به ادغام نیروی کار از خارج از دستگاه‌های اجرایی به دولت شده و گاه نحوه استخدام و تبدیل وضعیت آنها با تردید همراه است. با یادآوری این اصل مهم، ممکن است یکی از اولویت های اصلی دولت پزشکان، ساماندهی این عدم انطباق و اصلاح ساختار نظام اداری کشور برای تحقق اهداف اجتماعی آن باشد.
حجم انبوه جذب نیرو در شرکت‌ها و زیر مجموعه‌های مؤسسات مسئول بخش اجتماعی کشور حاکی از آن است که جنبه‌های مدیریتی این مؤسسات در چند سال گذشته بیش از آن متمرکز بوده است که به مشکلات و مسائل اجتماعی کشور در راستای ارتقای عدالت پرداخته است. کاهش فقر و رفع تبعیض اجتماعی، با این حال، بیشتر به عنوان ابزاری برای توزیع رانت بین جنبش ها و باندهای سیاسی استفاده می شود.
ابتدا گفته شد که دولت پزشکی را باید یک حکومت اجتماعی دانست. با درج موارد فوق، یکی از دلایلی که می توان بر مشروعیت پیشنهاد دولت اجتماعی تأکید کرد، انتخاب مجرب ترین مدیر حوزه اجتماعی کشور به عنوان رئیس جامعه است. کارگروه ستاد راهبری دولت چهاردهم علی ربیعی است که با تجربه خود در این زمینه می تواند گزینه معرفی مدیریت شش نهاد مهم و موثر اجتماعی در دولت چهاردهم به رئیس جمهور را انتخاب کند.
او به عنوان فردی متولد یک تشکل کارگری و با سابقه وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی به خوبی می‌داند که کارگران، بخش بزرگی از جامعه ایران، اولین گروهی هستند که تحت تأثیر اقتصاد قرار می‌گیرند. ناآرامی و توجه جامعه و ملت به دغدغه های کارگران ضروری است.
4141